Jaareinde

Het jaar eindigt voor mij beetje in mineur. Al een hele week grieperig en dus nog 0 uren sport op mijn teller deze week. Het gaat stilaan beter, dus hopelijk kan ik zondag meelopen op de eindejaarscorrida in Leuven. Maar het zal in elk geval niet voluit zijn. Er zal dus voldoende tijd zijn voor wat sight-seeing.
Ik vrees stilaan dat ik mijn ambities voor het voorjaar zal moeten inperken...

Prettige feesten!

Aan iedereen:

vrolijk kerstfeest!
Geniet van het kerstmaal en loop die extra calorieën morgenochtend uit je lijf!

Maak er een fantastisch 2008 van!

Sammy

Forfait

door maag- en darmproblemen vannacht en vanmorgen moest ik deze middag helaas forfait geven voor de kerstcorrida in Izegem. Jammer, want ik had graag eens de conditie getest. De voorbije 2 weken gingen de trainingen heel goed, maar nu zal ik noodgedwongen enkele rustdagen inplannen. Maandag en dinsdag zit ik immers voor het werk in Frankrijk. Hopelijk kan ik daarna de trainingen hervatten...

Nu de verhuis achter de rug is, kan ik terug aan het sportieve denken. Tijd dus ook voor een update van mijn blog.
De voorbije weken heb ik de trainingen hervat. Het zwemmen en lopen ging in het begin heel moeizaam, maar langzaam komt het betere gevoel terug. Afgelopen zaterdag zat ik voor het eerst terug op de koersfiets. Het golvend parcours (Wortegem>Nokere>Kruishoutem>Wannegem) en de stevige wind zorgden voor een indrukwekkend gemiddelde van 23.6 per uur. Nog veel werk aan de winkel dus, ik heb dan ook al enkele sessies op de rollen voor de komende weken ingepland.
Om de loopsnelheid wat op te krikken staan er ook al 2 eindejaarscorrida's op het programma: komende zondag in Izegem en op 30/12 in Leuven.
Na nieuwjaar is het vooral uitkijken naar het weekje skïën van 14 tot 19 januari. De voorbije week is er al een pak sneeuw gevallen in de Franse alpen, dus hopelijk zijn de sneeuwcondities dan optimaal.
Het worden dus weer drukke tijden. Het voordeel is dat de winter zo voorbij zal vliegen en het rap lente en zomer zal zijn...

Klaar!

Oef, de verhuis is achter de rug, bijna alles heeft een plaatsje gekregen in ons nieuw huis. De voorbije weken zijn druk geweest waardoor van sporten niets in huis is gekomen. Het begint dan ook serieus te kriebelen om terug te gaan sporten. Gelukkig ontving ik vanavond het eerste ITC-trainingsschema voor het nieuwe triatlonjaar.
Vanaf nu kan ik mijn trainingen afwerken in mijn nieuwe speeltuin in en rond Wortegem. Vooral voor het lopen zal het aanpassen worden aan het heuvelend terrein. Wie zin heeft om eens samen op verkenning te gaan, mag me altijd iets laten weten. Ik zorg voor kaart en kompas...

Alternatieve training

Afgelopen zondag heb ik een fameuze trainingsdag afgewerkt, in totaal goed voor bijna 8u lichamelijke arbeid.
Om 9u vertrok ik voor een fietstraining. Ik keek een beetje vreemd naar dat wit laagje op de meeste auto's, maar vertrok nietsvermoedend met mijn zomerhandschoentjes. 5 minuten later wou ik al terugkeren naar huis om mijn vingers te laten ontdooien, maar toen een groepje passeerde aan een mooi tempo nestelde ik me in hun wiel. Aan 35 per uur kon ik immers me lekker opwarmen. Na halfuurtje nam ik afscheid en zette mijn weg alleen verder. Vanaf toen was ik aangewezen op zonnewarmte. Gelukkig deed ze haar best om de koude te verdrijven. Toch was ik blij toen ik na 1.5 uur thuiskwam om te genieten van een warme douche.
's middags volgde de zwaarste training: 6 uur graafwerken in harde kleigrond en dat allemaal om volgende maand het vervolg te zien van Boer zoekt vrouw, the Block en Undercover Lover…

De komende weken volgen er trouwens nog een pak alternatieve trainingssessies, want donderdag wordt ons huis opgeleverd. Vanaf dan nemen wij het over van de bouwvakkers om alles af te werken en in te richten.

Vanaf half november kan ik dan aan de slag in mijn nieuwe speeltuin...

Weekendje genieten

Het was een weekend om van te genieten:
1/ een heerlijk herfstzonnetje
2/ een leuk weerzien met enkele ex-klasgenoten en hun steeds groter wordende kroost (zowel in lengte als in aantal)
3/ een schitterende editie van de Ironman in Hawaii. De Belgische deelnemers zetten enkele knappe prestaties neer (Marino, Luc Van Lierde, Bert Jammaer en alle age-groupers) + de echte sportmentaliteit van Rutger Beke. Ik kreeg vanmorgen de vraag van een collega waarom hij toch uitdeed ondanks 3 uur wandelen. Als iemand weet hoe je dat uitgelegd krijgt aan een sport-leek, mag die mij altijd iets laten weten.
4/ met een beetje geluk 2 gouden medailles gewonnen op het Belgisch Kampioenschap Masters Zwemmen (200m vrij - 2:18 / 200m wissel - 2:43).
5/ vanmorgen onverwachts 2 uurtjes vrij en dus tijd voor een fietstochtje in het leuke herfstzonnetje.
Zo zijn we weer bij punt 1. Het was dus vooral mooi weer dit weekend. Volgend weekend graag meer van dat.

Hoog tijd om de online-supporters nog eens een teken van leven te geven.
Zondag staat er immers nog eens een wedstrijdje op het programma, met name het BK masters in Lokeren. Ik start er op de 200m vrij en 200m wisselslag. De concurrentie is onbekend, dus verwacht geen stoute uitspraken over titels of medailles. Het is gewoon kwestie van dikke 2 minuten volle gas en zien waar we uitkomen.
Maar eerst is er zaterdagavond en -nacht de triatlon aller triatlons: Ironman Hawaii. Ik duim voor alle belgen, in het bijzonder voor onze 3 favorieten Marino, Rutger en Luc. Ook zwemmakker Wim Cottyn zal ik volgen. Ondanks een polsbreuk is hij toch klaar geraakt voor zijn 10e en laatste Ironman. Hopelijk kan hij met een knalprestatie zijn mooie carrière afsluiten.

Ondertussen zijn we na paar weken rust terug begonnen met de trainingen. De frisheid en goesting is helemaal terug, dus waarom nog langer wachten? De komende maand zal trouwens druk worden met de verhuis. Ik hoop dan ook vanaf half november terug serieus aan de slag te gaan, want de plannen voor 2008 krijgen al vorm in mijn hoofd. Als ze rijp zijn, leest u er hier alles over.

Weekje rust

Na een weekje rust heb ik vanavond nog eens de loopschoenen aangetrokken voor een kort duurloopje. De benen voelden goed, dus werd het iets intensiever dan gepland. Ik liep zelfs mijn snelste rondje naar Bachte en terug ooit. Wie weet krijg ik ooit nog echte loopbenen :-)

Analyse

Collega-triatleet Niki maakt in zijn comment op mijn vorige post een scherpe, maar duidelijke analyse van mijn triathlon prestaties.
Het geeft mij een goed gevoel om de subtop te kunnen volgen tijdens het zwemmen, maar dat is soms meer een vloek dan een zegen. Ik heb me al bij verschillende wedstrijden opgeblazen door die snelle mannen te willen volgen tijdens het fietsen. Toch gaf ik vaak mijn zwakke lopen de schuld hiervoor. Knokke heeft bewezen dat het wel anders kan als ik aan de juiste intensiteit fiets(gemiddelde hartslag was 10 slagen minder dan bij andere wedstrijden).
Ik ga dan ook tegen volgend seizoen zeker de nodige aandacht schenken aan mijn fietsen. Dit jaar was ik daar eigenlijk niet zo tevreden over. Ik denk de reden hiervoor te kennen en zal dan ook proberen om die fout volgend jaar te vermijden. Misschien kan ik dan in Izegem wel aanpikken bij Niki...

Zwintriathlon

Voor de 3e keer op rij was ik erin geslaagd om mij in te schrijven voor de Zwintriathlon, voor mij de mooiste triathlon in Vlaanderen (al komen Aarschot en Brugge dicht in de buurt). Ik wou er nog eens voluit voor gaan om mijn triathlonseizoen in schoonheid af te sluiten. Bovendien had ik door mijn goeie zwemtijden een mooi startnummer gekregen: 101. Ik mocht dus vanop de eerste rij vertrekken met alle toppers. In de wisselzone stond naast mij de schitterende Cervelo P3C met Zipp wielen van Rutger Beke (hij had nummer 100).
Iets voor 13u30 mochten we in het koude water van de Damse vaart springen. Iedereen was nog zijn plaatsje aan het zoeken toen plots het startschot klonk. Ik vertrok direct voluit om een mooi plekje te veroveren. Ik was verrast toen ik plots naast me de badmuts van Rutger Beke zag. Zijn tempo lag niet veel hoger dan het mijne, dus ik probeerde in zijn voeten te volgen. Dit lukte prima tot aan het keerpunt, daarna moest ik een klein gaatje laten. Na 1000m klom ik op 9" van Rutger als 18e uit het water (14'31"). In de wissel was hij serieus aan het vloeken om zijn wetsuit uit te krijgen. Bij mij ging de wetsuit verbazend vlot uit.
Op de fiets draaide het echter in het begin helemaal niet goed. Ik voelde me wat slapjes en had lichte hoofdpijn (door het koude water?). Ik moest veel volk laten voorbij rijden. Ik vreesde even voor de rest van de wedstrijd, maar stilaan ging het beter. Het bleef zwoegen tegen de wind in de polders, maar ik voelde weinig verzuring in de benen. De laatste kilometers kon ik mijn maat Joachim volgen (bedankt om mij even op kop te laten rijden, Joachim). Dankzij mijn rustige start kon ik relatief fris beginnen te lopen. Ik zag Joachim zo'n 50m voor mij lopen en ik zette de achtervolging in. Tot aan het keerpunt kon ik hem in het vizier houden, maar toen moest ik hem langzaam laten gaan. Ik moest mijn snelle start beetje bekopen, maar toch viel het verval nog mee. Ik was net op tijd aan het laatste keerpunt om Elke te zien kussen met Lieven (knap dat hij daar nog adem voor had :-) Ik moest hem natuurlijk een lesje leren en zette nog eens aan voor de laatste 2.5km. Ik kon nog even aanpikken bij 2 dames, maar door opkomende krampen (te weinig gedronken) moest ik nog even inhouden. En toen kwam de verlossende finish na 2u17, goed voor een 174e plaats.
Het was een beetje een vreemde wedstrijd: goed gezwommen, slecht gevoel op de fiets en uiteindelijk heel goed gelopen (mijn beste loopproef ooit op een triathlon). Ik onthoud vooral dat laatste en dit is zeker een stimulans om deze winter verder te blijven werken aan mijn lopen.

Back to Knokke

Begin september staat synoniem met 'back to school' voor onze schoolgaande jeugd en hun meesters, juffen en leerkrachten. Voor de triatleten is dit vooral synoniem voor een van de mooiste wedstrijden in Vlaanderen: de Zwintriathlon in Knokke. Ik mag opnieuw van op de eerste rij vertrekken, dus het zwemmen zal weer heel hard gaan. Ook op de fiets en tijdens het lopen wil ik er nog eens voluit voor gaan in mijn laatste triathlon van dit seizoen.

Gisteren trouwens een schitterend WK 1/4 triathlon in Hamburg gezien. Vooral de afsluitende loopproef was indrukwekkend met de strijd tussen de spanjaard Javier Gomez en de duitser Daniël Unger. Dankzij de steun van het duitse publiek kon Unger in de laatste honderden meters de spanjaard nog voorbij lopen. Beiden liepen de 10km onder de 30 minuten. Ik zal nog veel loopschoenen moeten verslijten voor ik daar aan geraak. Ik zal al heel tevreden zijn als ik woensdag onder de 45' duik…

De komende weken ga ik in elk geval mijn trainingen vooral naar het lopen richten. Hopelijk kan ik dan na de winterstop met een redelijke conditie hervatten. Maar eerst nog knokken in Knokke natuurlijk!

Lazy Sunday

Voor het eerst sinds lang nog eens een luie zondagnamiddag thuis, dus tijd om nog eens de kalender voor de komende maanden te bekijken.
Het triathlon seizoen eindigt op 5 september met de zwintriathlon, maar ik heb daarna nog enkele leuke uitdagingen:
22/09: Leiecorrida in Deinze (loopwedstrijd over 12.9km)
5/10: 1/2 marathon rapper dan een ezel in Kuurne
14/10: BK Zwemmen in Lokeren (proeven nog te bepalen)
En dan zal het tijd zijn voor een winterslaapje...

Het triathlonseizoen begint op zijn laatste benen te lopen. De Europese Ironman-wedstrijden zijn zondag afgesloten met IM UK waar enkele belgen knap presteerden. Voor de gelukkigen is er natuurlijk nog de moeder van alle triathlons in Hawaii.
Dichter bij huis was er zondag de Mr T triathlon in Gent. Dit is een van de weinige wedstrijden waar het volledig om de pure recreant draait. Het was dan ook mooi om te zien hoe heel wat mensen genoten van hun allereerste triathlon. Op geen enkele wedstrijd zie je zoveel mensen met een grote smile op hun gezicht rondfietsen en -lopen. Ik herkende de verhalen over kippevel bij de finish onmiddellijk. Het is ondertussen al meer dan 4 jaar geleden dat ik zelf dat gevoel voor het eerst mocht beleven in De Haan. Hoewel na al die wedstrijden het grote 'wauw'-gevoel al een stuk verminderd is, geeft de finish halen van een triathlon mij nog altijd een grote voldoening. Bij een goeie prestatie durft zelfs dat haar in mijn nek nog wel eens rechtkomen.

Ondertussen ben ik begonnen aan de voorbereiding op mijn laatste triathlon dit jaar, de Zwintriathlon in Knokke. Ik mag er opnieuw op de eerste rij starten tussen de grote jongens met startnummer 101. Naast mij staat met nummer 100 letterlijk en figuur een grote jongen, met name Rutger Beke. Als ik voor hem uit het water geraak, vergis ik me misschien wel per ongeluk van fiets ;-) Maar ik vrees dat ik hem enkel ga zien als hij me dubbelt. In elk geval, reden genoeg om nog enkele weken door te trainen.

1/4 triatlon Izegem - beginnersfouten

Woensdag nam ik al voor de 4e keer deel aan de ¼ triathlon van Izegem. En toch maakte ik meer beginnersfouten dan in mijn eerste deelname.
Het zwemmen ging heel vlot en ik kwam als 9e uit het water. Er stond weer een massa volk op de brug en dat zorgt altijd voor een adrenaline opstoot. Ik spurtte dan ook zo snel mogelijk naar de wisselzone. Helaas koos ik daar de verkeerde rij (fout 1 dus). Eventjes paniek, maar gelukkig vertrok clubgenoot Pieter Vanhee net en kon ik door het gat naar de juiste rij kruipen. Ik wisselde redelijk snel, maar toen ik vertrok met de fiets aan de hand viel mijn euro dat ik mijn rugnummer niet had (fout 2). Eventjes terugdraaien, zoeken naar rugmijn nummer die op de grond lag en die dan al stuntelend aandoen. Eenmaal op de fiets kwamen enkele hardrijders zoals Jan Peiren en Bram Deruyck mij voorbij, maar hun tempo lag te hoog om lang te volgen. Ik moest hen dan ook redelijk snel laten gaan. Ook het volgende groepje kon ik niet blijven volgen. Ik pikte even aan bij Niki Devoldere. Ondanks zijn aanwijzingen kon ik zijn wiel niet houden. Uiteindelijk belandde ik toch in een goeie groep, maar in Kachtem schoten we er met 2 man af. Ik dacht dat we nog een ronde moesten en knokte hard om terug aan te sluiten. Net voor het binnenrijden van Izegem slaagden we daarin. Maar hier had ik mijn grootste fout van de wedstrijd gemaakt. We waren ondertussen al in de laatste ronde. In plaats van even op adem te komen in het wiel, moest ik direct de loopschoenen aantrekken. De eerste kilometer viel nog mee, maar ik kreeg last van mijn ademhaling. Ook mijn maag begon tegen te stribbelen door te geconcentreerde sportdrank (fout 4). Ik moest het tempo dan ook serieus laten zakken. Dankzij de vele aanmoedigingen rond de Korenmarkt en Grote Markt kon ik me herpakken en het tempo terug optrekken in de 2e en 3e ronde. Op het einde kreeg ik het terug moeilijk waardoor ik nog mijn plaats bij de eerste 100 moest prijsgeven. Ik heb vooral geleerd dat ik op de fiets snelheid en kracht te kort kom om mee te draaien in zo'n stayerwedstrijd, waardoor ik teveel energie verspil en dus tekort kom in het lopen.
Over mijn prestatie ben ik niet helemaal tevreden, maar onze club heeft wel weer gezorgd voor een schitterende triathlondag met een vlekkeloze organisatie en een flink aantal eigen leden aan de start. Bedankt aan alle vrijwilligers voor hun inzet, de supporters voor hun aanmoedigingen en de collega’s voor hun sportiviteit!

Izegem

15 augustus staat al voor de 17e keer gelijk met de Izegemse Kwarttriathlon. Ikzelf start er voor de 4e keer en voor het eerst als lid van de organiserende club ITC. Het zal een wedstrijd in de wedstrijd worden tussen de ITC'ers. Er nemen bijna 50 eigen leden deel aan de wedstrijd. Izegem zal dus Alpro-blauw kleuren en je voelt de spanning bijna tot hier in Deinze. Het zal in elk geval een zware wedstrijd worden, want ze voorspellen rukwinden tot 70 km/u
De voorbije week was het vooral bekomen van de wedstrijd in Antwerpen. De trainingen waren dus heel rustig met uitzondering van een stevige looptraining op donderdag. Ik kijk er in elk geval naar uit en hoop mijn prestaties van de voorbije 2 jaar minstens te evenaren.

IM 70.3 Antwerpen - Wijze lessen

Voor het eerst stond ik aan de start van een grote internationale wedstrijd: de Ironman 70.3 in Antwerpen. Dankzij dit label is de Marc Herremans Classic uitgegroeid tot een topwedstrijd met bijna 900 atleten aan de start.
Vooraf had ik wat schrik van de zwemstart. Het was de eerste keer dat ik in zo'n massa startte. Om 11u werden we op gang geschoten en ik kwam vrij vlot weg. Na 1000m zag ik enkel nog witte badmutsen van de pro's rond me. Ik zat dus in goed gezelschap. Na 27' kwam ik uit het water, net de eerste pro-dames en in de buurt van clubgenoot Philip Pinket. Ik denk dat we al in elke triathlon samen uit het water gekomen zijn. Mijn zwemmen was dus prima. Na een snelle wissel sprong ik ook samen met Philip op de fiets. Ik vertrok heel rustig tot we uit de Waaslandtunnel kwamen. Ik versnelde iets en voelde op de bruggen dat de benen goed waren. Helaas ligt het parcours in het Antwerpse havengebied bezaaid met overwegen en bij een van de eerste had ik al prijs. Ik ging in volle vaart over een put en mijn achterband stond bijna onmiddellijk plat. Na enkele minuten tijdverlies (en vooral veel plaatsen verloren) kon ik terug vertrekken. Op de stroken met wind in de rug kon ik nog mooi tempo maken, maar op de stroken tegen wind kreeg ik het steeds moeilijker. Vooral het laatste stuk terug richting Antwerpen was bijzonder zwaar. Er zat weinig volk rond mij, zodat ik ook geen mikpunt had. De benen waren dan ook serieus vermoeid toen ik eindelijk aan de wisselzone kwam. Na de wedstrijd bleek dan ook nog eens dat mijn achterwiel sleepte, dus ik heb een pak extra energie verbruikt. De eerste looppassen voelden toch nog redelijk goed, maar dat gevoel ging snel weg. De hitte sloeg ongenadig toe en ik moest noodgedwongen wandelen. De verleiding om uit de wedstrijd te stappen was groot, maar ik wou niet zomaar opgeven. Op karakter heb ik verder gedaan en zelfs in de laatste ronde dacht ik dat ik het nooit ging halen. Ik denk niet dat ik ooit zo diep ben gegaan op een triathlon. Het was met mijn laatste krachten dat ik over de aankomst liep. Mijn plaats in de uitslag is natuurlijk niet wat ik verwachtte, maar dat ik de finish haalde geeft mij toch heel wat voldoening. Toen ik mijn medaille kreeg uit handen van Marc Herremans was al het leed snel vergeten. Mijn plaats in de uitslag is natuurlijk ver onder de verwachtingen, maar het finishen gaf me toch een enorme voldoening. Ik heb voor mezelf bewezen dat ik wel voldoende karakter heb. Misschien te streng voor mezelf, maar ik vind dat ik dat het vroeger soms te snel opgaf.
Deze wedstrijd was toch een unieke ervaring: zo'n groot deelnemersveld, de rechstreekse TV-uitzending, al die nationaliteiten samen en een mega-sfeer. Triathlon is de mooiste sport die er bestaat!

Winst

Ik heb vandaag al 3 plaatsen winst geboekt in de uitslag van komende zondag want onze nationale toppers Luc Van Lierde, Rutger Beke en Gerrit Schellens moeten helaas forfait geven.
Een serieuze aderlating, maar er staan nog mooie namen op de deelnemerslijst: Marino Vanhoenacker, Frederik Van Lierde en de buitenlanders Steffen Liebetrau (2e IM Lanzarote in 2006)en Andrew Johns (winnaar vorig jaar). Hoewel ik deze toppers enkel zie als ze me dubbelen, geeft het toch altijd een speciaal gevoel om in dezelfde wedstrijd te zitten. Het is hetzelfde als mogen meerijden in een wielerklassieker als Gent-Wevelgem of Kuurne-Brussel-Kuurne.
Naast al deze toppers is er ook nog een dame waar ik veel bewondering voor heb: Marieke Vervoort oftewel wielemie. Als vrouwelijke rolstoelatlete heeft ze het niet altijd makkelijk, maar ze blijft knokken. Hopelijk kan ze haar droom waarmaken en zich kwalificeren voor Hawaii.

Op naar Antwerpen

Zondag staat de Marc Herremans Classic op mijn programma. Oorspronkelijk wou ik in Eupen starten, maar in het voorjaar heb ik al vlug mijn plannen gewijzigd. Achteraf blijkt dit de goeie keuze te zijn. Door allerlei omstandigheden heb ik de laatste 2 maanden niet kunnen trainen zoals ik wou. De geplande conditiepiek is er dus niet echt. Gelukkig zijn de fysieke problemen net op tijd opgelost, zodat ik toch nog mag hopen op een mooie prestatie. Maar ik leg mezelf vooraf geen enkele druk op.
Deze keer heb ik wel wat schrik van het zwemmen. Met zo'n massa in een relatief kleine plas zal het drummen worden. Op de fiets zal het vooral belangrijk zijn om te doseren en goed te drinken om dan een degelijke loopproef af te werken.
Ik kijk ondertussen ook al uit naar de 2 laatste wedstrijden van het seizoen: Izegem en Knokke. Ik voel me nog fris genoeg om daar voor een mooie resultaat te gaan, iets wat de voorbije jaren niet altijd het geval was.
In elk geval, afspraak zondag om 11u in Antwerpen!

Oef!

Ik slaakte een grote zucht van opluchting toen ik vanmiddag na mijn training terug aan de garage stond. Donderdag dacht ik dat mijn rugprobleem opgelost was, maar vrijdag moest ik de looptraining al na 15' stoppen. Ik zag het even niet meer zitten en begon te vrezen voor mijn deelname aan de 1/2e triathlon in Antwerpen. De ING-run in Oostende van vandaag heb ik direct geschrapt. Gisteren deed ik nog een poging om te fietsen en dit ging verrassend goed. Deze morgen vertrok ik opnieuw voor een fietstraining (veel triatleten gespot onderweg trouwens). Bij mijn thuiskomst besloot ik nog even de loopschoenen aan te trekken. Buiten alle verwachtingen ging het lopen bijzonder vlot. Meestal heb ik bij een combinatietraining moeite om de hartslag onder controle te houden, maar deze keer ging het vanzelf. Ik liep 3km vlotjes aan hartslag 145 zonder pijn te voelen. Hopelijk kan ik de komende week mijn trainingen goed afwerken en dan komt het wel in orde voor Antwerpen.

verplichte rust

Na de wedstrijd van zondag heb ik enkele dagen verplichte rust moeten nemen door rugproblemen. Gelukkig is het ergste voorbij en kan ik hopelijk morgen terug de fiets op. In elk geval loop ik zondag mee in de ING-run in Oostende op vraag van enkele collega's. Een mooie tijd zou natuurlijk mooi meegenomen zijn, maar ik vrees dat dit door de drukte moeilijk zal zijn. Het zal in elk geval een goeie training zijn.

Powertriathlon Aarschot

Zondagmiddag, 30° en een heerlijk zonnetje. Op het strand rond de plas in Rotselaar genieten heel wat mensen van de zon en het verfrissende water. Plots wordt hun rust verstoord door een bende van 300 mannen en vrouwen in vreemde pakken. De kindjes kijken vreemd op en vragen zich af wat ze komen doen. Iets voor 13u gaat de hele bende zo dicht mogelijk op elkaar staan. Een stemt telt af...3...2...1...START! Een eerste groepje rent het water in en begint te zwemmen. De rest staat nog ongeduldig te trappelen in het zand. 5 minuten later stormen zij ook het water in. De Hageland Powertriathlon is begonnen! Ergens in de meute lig ik ook te zwemmen. Het is weer drummen geblazen, want die 300 man moeten allemaal naar die ene boei. Het tempo wordt 2x gebroken door een korte passage over land. Bij de 2e maal loopt Karel Pardaens mij voorbij. Ik lig dus nog in volle koers voor een podiumplaats (lol), want Karel zou later 2e worden. Ik zwem op mijn eigen tempo verder en na 32'30 kom ik uit het water (afstand was +/- 2400m ipv de aangekondigde 2050). Ik zie de eersten al vertrekken met de fiets. Ik wissel rustig en laat Michael Dewilde passeren bij het buitenlopen. Deze hardrijder volgen zit er toch niet in. Ik vertrek relatief rustig langs de Demer, maar toch halen mij weinig atleten in. Na 12km komen we in Aarschot voor 3 plaatselijke ronden met heel wat heuveltjes. De eerste klim doet zeer aan de kuiten door de plotse omschakeling van grote naar kleine plateau. In de afdaling is er weinig tijd om te recupereren, want het is opletten voor putten. Ik probeer hier en daar aan te pikken, maar bergop moet ik de meesten laten rijden. Ik probeer te doseren, maar op dit parcours is dat niet evident. Na 1u50 (32 gemiddeld over 60km) mag ik mijn fiets aan de kant zetten. Wanneer ik aan mijn plaats kom in de wisselzone slaat de paniek toe. Mijn zak met mijn loopschoenen is verdwenen! Ik had hem nochtans mooi klaargelegd bij het nummer 70. Ik loop over en weer. Iemand van de organisatie wil me zijn loopschoenen aanbieden. Bedankt, maar maat 45 is beetje te groot voor mij. Na 2 minuten zie ik plots mijn zak liggen in een box 15 nummers verder. Oef! Vlug kousen en schoenen aan en weg voor 15km. Het lopen gaat aanvankelijk goed, maar ik kraak op de steile stroken. De energietank is bijna leeg. Een bekertje cola zorgt even voor beterschap. Ondertussen brandt de zon. Ik neem elke spons die ik kan grijpen om af te koelen. Na de eerste ronde is het nog 2 ronden overleven. Ik besluit om te wandelen op de steile stroken om dan op de andere stukken vlotter te kunnen lopen. Dat lukt goed tot ik last krijg van mijn middenrif. Ik krijg last met mijn ademhaling en moet enkele korte wandelpauzes inlassen, zelfs op 100m van de aankomst. Misschien ligt de oorzaak bij een klop op mijn ribben tijdens het zwemmen? Net als in Sint-Laureins passeert Marnix Verfaillie mij kort voor de aankomst. Toen kon ik nog een eind meegaan, deze keer lukt het helaas niet.
Uiteindelijk loop ik als 150e over de finish in een tijd van 3u56min44 (98e bij heren senioren). Vooraf hoopte ik op een tijd onder de 4u, opdracht geslaagd dus en een hele goeie training in de benen voor de volgende wedstrijd in Antwerpen.
Opnieuw dank aan Jim van 3athlon.be voor de schitterende fotoreportage. Zelfs een knie-operatie houdt hem niet thuis!

straffe toeren

Het gebeurt niet elke dag dat de Tour de France op 200m van je voordeur passeert. Als wielerliefhebber mocht ik dit dus niet missen. Het ging allemaal in een flits natuurlijk, maar ik heb toch wat renners kunnen herkennen: Vansevenant en Vansummeren op kop, Cancellara, Merckx, Boogerd en Boonen ergens halverwege het peloton.
Op de SP-triathlon in Kortrijk werd er zondag ook serieus gevlamd. Marc Geerts kon een terug sterk lopende Karel Pardaens afhouden en haalde zo een mooie zege. Ook de resultaten van mijn collega-ITC'ers mag straf genoemd worden: Bart Colpaert (zelfs speaker Hans kent "Colpie" al) als eerste uit het water en uiteindelijk een mooie 14e plaats, Pieter Vanhee 9e en Hannes Cool 16e.
Dé prestatie van het weekend kreeg helaas weinig media aandacht: Marino Vanhoenacker won op indrukwekkende wijze voor de 2e keer de Ironman in Klagenfurt. Tot halfweg de marathon was hij op weg naar een tijd onder de 8u! Helaas lukte het niet, maar wie weet een volgende keer. Ook hier weer schitterende prestaties van enkele clubgenoten met oa een 58e plaats voor Bram Deruyck. ITC was dus weer sterk bezig dit weekend. Hopelijk volgend weekend opnieuw in Aarschot...

Alpen

Terwijl mijn clubgenoten afgelopen week het beste van zichzelf gaven in de wedstrijden van Nice, Brasschaat, Stein en Meulebeke, zat ik 6 dagen in de Franse Alpen. Vanuit Valmorel maakten we enkele mooie uitstappen richting bekende cols zoals de Madeleine, Glandon en Croix de Fer. Helaas viel het weer wat tegen zodat ik deze niet kon opfietsen. Gelukkig klaarde het later in de week op en konden we nog enkele mooie fietstochtjes maken. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt was de beklimming van de Cormet de Roselend waarbij van 750m naar bijna 2000m moest geklommen worden, goed voor zo'n 20km klimmen aan 7-8%. Vooral het eerste deel in het bos was lastig: haarspeldbochten gevolgd door lange steile stukken waar geen einde lijkt aan te komen. Maar eens je aan het stuwmeer komt op 1600m is het genieten van het uitzicht op de Alpenweiden en de besneeuwde toppen. Wanneer de Tour hier op 15 juli passeert, zal het er wel drukker zijn. Na de klim hebben we ook nog de slotklim van deze etappe naar Tignes verkent. Het belooft een prachtige rit te worden! Ik zal hem helaas niet live kunnen volgen, want die dag moet ik de heuvels van het Hageland bestormen tijdens de triathlon van Aarschot. Gelukkig zijn die niet zo lang als de Roselend...

Frankrijk

De wedstrijd in Brugge is stilaan verteerd, op enkele schuurwondjes na. Tijd dus om stilaan vooruit te kijken, richting Frankrijk.
Zaterdag vertrekken Elke en ik immers voor een weekje naar Valmorel in de Franse Alpen om te fietsen, sporten, ontspannen en te genieten. Ik hoop er enkele alpencols te kunnen bedwingen op de fiets.
500km verder starten zondag 3 clubgenoten in de Ironman France in Nice. Philip, Bert en Johan hebben zich de voorbije maanden serieus voorbereid. Via de blog van Bert en enkele gezamenlijke trainingen heb ik hen van nabij kunnen volgen. Hun trainingsijver en enthousiasme werkt in elk geval aanstekelijk.
Vorig jaar heb ik de wedstrijd in Nice live gevolgd. Vooral de emoties aan de finish zijn me bijgebleven. Ik kreeg kippevel van de sfeer en de manier waarop atleten onthaald werden. Sinds die dag is de goesting om zelf ook die finish te halen groot. De verhalen na de wedstrijd van onze 3 ironmen zal die goesting alleen maar aanwakkeren. Voorlopig zal het nog even bij dromen bljiven, maar ooit komt die droom uit!

1/4 Brugge

Gisteren stond de 1/4 van Brugge op mijn wedstrijdprogramma. Vooraf had ik bewust de lat niet hoog gelegd. Het doel was genieten van de wedstrijd en uitdoen met een goed gevoel. Dat is me dan ook prima gelukt.
Ik startte in de 4e wave. De pro's waren toen al zo'n 20 minuten bezig, dus de sterke zwemmers zaten toen al op hun fiets. Ik zocht dan ook onmiddellijk een plaatsje op de eerste rij. Van bij de start had ik direct vrije ruimte. Rechts van me zag ik iemand naar voor schieten. Ik probeerde even te volgen, maar moest toch een gaatje laten. Ik zocht mijn eigen tempo en kon toch als 2e uit onze wave aan wal kruipen. Op de fiets vertrok ik rustig, want op het natte wegdek was het uitkijken voor een valpartij. Ook langs het kanaal hield ik nog wat reserve. Na 20km schakelde ik toch een tandje bij, maar nooit echt voluit. Ik reed dan ook relatief fris de wisselzone in. De eerste kilometer lopen ging bijzonder vlot. Daarna kreeg ik last van krampen in de quadriceps en schuurwondjes op mijn linkerhiel. Op de natte kasseien was het moeilijk om het goeie tempo vast te houden. Na 2u23min33 liep ik voldaan over de finish. Dit was geen superwedstrijd, maar wel goed voor het vertrouwen. Door mijn ziekte vorige week en de voorbije wedstrijden voel ik dat ik even moet recupereren. Volgende week zal dus even rustig aan zijn, om daarna terug op te bouwen naar de Powertriathlon in Aarschot.

Back in full force

Na een korte fiets- en looptraining dit weekend, kon ik vandaag terug trainen volgens schema: 3000m afgehaspeld in het openlucht zwembad van Izegem. Het gevoel was prima, dus we kijken uit naar de Brugse metten van de triathlon komende zaterdag. Marino Van Hoenacker en Luc Van Lierde zullen de rol van Jan Breydel en Pieter Deconinck spelen, de andere atleten een minder opvallende figurantenrol. Ik zal dit keer het spektakel in de kop van de wedstrijd niet zien, want als age grouper start ik pas in de 4e wave, 20 minuten na de pro's. Voordeel is dat ik deze keer hopelijk wat volk ga kunnen passeren op de fiets (dames & heren 35-40). In elk geval, ik leg mezelf deze keer geen enkele druk op. Ik ga genieten van het mooie parcours in en rond Brugge, de ambiance en de vele toeschouwers. Wie topsport wil zien moet zaterdag om 17u50 in Brugge zijn!

Op de been

De gezondheidsproblemen van de voorbije week lijken opgelost. We zijn dus terug op de been en de trainingen kunnen (voorzichtig) hervat worden. Hopelijk gaat het herstel vlot en laat dit niet teveel sporen na.
Vanmorgen was ik ook al vroeg op de been. Niet voor een doorgedreven fietstraining zoals gebruikelijk voor een triatleet op zondagvoormiddag, maar om mijn burgerplicht te vervullen. Ik was immers opgeroepen als bijzitter voor de verkiezingen. De stemming zelf verliep nog vlot (hoewel dat ook beter kan), maar de hele procedure na de stemming leek me bijzonder oubollig, overdreven en typisch uitgedacht door ambtenaren. 10 verschillende formulieren in 10 verschillende enveloppen waar telkens 6 handtekeningen opmoesten (voorzitter, secretaris & 4 bijzitters). Ik zou hier graag mijn logistieke expertise eens gebruiken, want dit kan serieus geoptimaliseerd worden. Misschien een taak voor de nieuwe regering?

Pechweek

Na de tegenvaller in Leuven is deze week ook niet zo goed verlopen. Dinsdagavond kreeg ik last van maag en darmen. Na 3 dagen buikkrampen en diarree voel ik me deze morgen eindelijk terug wat beter. Ligt de reden hiervoor in de Leuvense vaart? Na de wedstrijd zondag zijn er immers een flink aantal atleten ziek geworden. Het zou natuurlijk ook kunnen dat ik maandag of dinsdag iets verkeerd heb gegeten.
Ondertussen is er natuurlijk niet veel getraind. Hopelijk kan ik dit weekend al enkele rustige trainingen afwerken. We zullen deze week maar inschrijven als een extra recupweekje ;-)

1/2 Leuven - ontgoocheling

Ondanks het goede gevoel voor de start is mijn wedstrijd in Leuven op een ontgoocheling uitgedraaid. Tijdens het lopen heb ik er de brui aan gegeven.
Nochtans was ik heel goed begonnen. In de voeten van clubgenoot Philip Pinket zwom ik de 2500m in 32:16. Zonder forceren kwamen we als 10e en 11e uit het water.
Op de fiets mochten we direct een eerste maal over de Keizersberg. De eerste klim en de lus door Wilsele gingen vlotjes. Langs de Leuvense vaart kon ik het tempo hoog houden en verloor ik niet al te veel plaatsen. De eerste 2 ronden had ik een super gevoel op de fiets. In de 3e ronde kwam Bert in een groepje bij me. Op reglementaire afstand pikte ik aan. Ik moest een tandje bijschakelen, maar de hartslag leek onder controle. Maar op de Keizersberg moest ik hen laten rijden. Daarna begon ik het wat moeilijker te krijgen. Ik probeerde nog wat te recupereren in de afdaling naar de wisselzone. Maar van bij de eerste loopmeters voelde ik dat het vat leeg was. Ik hoopte dat het na enkele kilometers beter zou gaan, maar dit lukte totaal niet. De ontgoocheling en de negatieve gedachten haalden de bovenhand. Ik stopte even om de hartslag te laten zakken, maar ook dit hielp niet. In de tweede ronde heb ik er dan de brui aan gegeven. Waarschijnlijk had ik op karakter wel de wedstrijd kunnen uitdoen, maar de goesting was totaal weg.
De oorzaak van mijn inzinking ligt waarschijnlijk in het fietsen. Ik haalde een gemiddelde van 34 km/u, te snel voor mijn capaciteiten op zo'n parcours. Dit was een tempo voor een kwart, niet voor een halve.
Ook de druk en verwachtingen die ik mezelf opleg hebben waarschijnlijk een rol gespeeld. Als goeie zwemmer zit ik altijd tussen de sterke atleten in een wedstrijd. Ik vergelijk mezelf altijd met dit niveau, terwijl mijn fiets- en loopcapaciteiten een heel stuk minder zijn. In die zin is mijn zwemmen dus eerder een nadeel dan een voordeel.
Toch hoop ik in Brugge sportieve revanche te nemen...

Voorbeschouwing Leuven

Zondag start ik al in mijn 3e triathlon van het seizoen en we zijn nog maar 1 juni. Gelukkig moeten we dit drukke wedstrijdschema geen hele zomer aanhouden.

De wedstrijd van Sint-Laureins is ondertussen verteerd, zodat we met frisse benen aan de start zullen staan van de halve triathlon in Leuven.

ITC zal er ruim vertegenwoordigd zijn. Voor enkele atleten is het hun laatste voorbereidingswedstrijd op hun komende Ironman. Voor mezelf is het mijn eerste piekwedstrijd van dit seizoen. Ik hoop dan ook op een mooie prestatie en bewijzen dat deze afstand mij ligt. Voor een 1/4 triathlon heb ik te weinig loopsnelheid, maar ik op de langere afstand zou ik dat moeten kunnen compenseren met mijn uithouding. Als het meezit, moet een tijd rond de 4u50 mogelijk zijn. Waar ik daarmee in het klassement uitkom is voor mezelf minder belangrijk, maar dat kunnen jullie begin volgende week hier uitgebreid lezen.

Iedereen beroemd!

Mijn 3e zwemtijd op de triathlon in Sint-Laureins heeft zondagavond het AVS-sportnieuws gehaald. De reportage kan je hier online bekijken (na 15 minuten begint de triathlon reportage)
Als ik nu nog 5km per uur sneller fiets en loop haal ik misschien volgend jaar ook nog het einde van de reportage. In elk geval schitterende beelden van hardrijder Michael Dewilde!

1/4 Sint-Laureins

Voor de derde maal startte ik in de niet-stayer triathlon van Sint-Laureins. Er waren dit jaar niet zo veel toppers aanwezig, maar in de breedte was er toch een heel sterk deelnemersveld.
Ik was beetje laat aan de zwemstart, maar ik kon toch nog een mooi plaatsje vinden op de eerste rij. Naast mij stond Rutger Decloedt, snelste zwemtijd in De Haan dit jaar. Ik kon de eerste 500m in zijn voeten en die van Youry Gokel zwemmen. Ver voor ons zwom clubgenoot Bart Colpaert eenzaam aan de leiding. Hij kwam met meer dan een minuut voorsprong op Gokel en mij uit het water. Chapeau Bart! Helaas verloor ik al heel wat plaatsen in de wisselzone, zodat ik rond de 15e plaats op de fiets sprong. Het fietsen ging vlot, maar op de stroken wind tegen was het opletten om de benen niet op te blazen. Na 1u07 (36 gemiddeld) mocht ik de fiets terug aan de kant zetten en de loopsloefen aantrekken. Het gevoel was nog goed en ik hoopte op een degelijke looptijd. De eerste kilometer was 'veldlopen', waardoor het moeilijk was om een goed tempo te vinden. Na 4 km kreeg ik last van steken in de zij en moest ik even vertragen. Daarna geraakte ik niet meer op gang. Ik vond mijn 'hoogste versnelling' niet meer, tot op 1.5km van het einde clubgenoot Marnix bij mij kwam en me op sleeptouw nam. Opeens kon ik wel weer terug aan hartslag 175-180 lopen. Bedankt Marnix! Dit was een toonbeeld van echte clubgeest!
Uiteindelijk liep ik als 99e over de meet, maar in de 2e wave waren er nog een 9-tal sneller zodat ik als 108e in de uitslag sta met een tijd van 2:13:02. Vooraf had ik gehoopt op een plaatsje bij de eerste 100, net niet gelukt dus. Over mijn zwemmen en fietsen ben ik heel tevreden, maar mijn lopen had beter gekunnen. Heb ik onbewust misschien toch iets te rap gefietst? In elk geval, volgende week nieuwe kans in Leuven op de 1/2e!
zwemmen: 13:12 (3e tijd)
fietsen: 1:11:15 (93e tijd) - werkelijke fietstijd: 1:07:54
lopen: 48:35 (112e tijd)
plaats: 108
uitslag vind je hier

Sint-Laureins

Na de vele trainingsuren van de voorbije weken en maanden komt stilaan het uur van de waarheid dichter. De wedstrijd in Seneffe was meer als test, maar vanaf nu worden de wedstrijden belangrijker. Zaterdag sta ik voor de 3e maal aan de start van de 1/4 triathlon in Sint-Laureins. Bij mijn eerste deelname 2 jaar geleden stonden er amper 100 deelnemers aan de start. Maar dankzij de toenemende populariteit van niet-stayer wedstrijd zijn er voor zaterdag bijna 3x zoveel atleten ingeschreven. Ik ben blij dat deze wedstrijd opnieuw zo populair is, want de polders zorgen voor een mooi fiets- en loopparcours. Ik hoop op een mooi resultaat met vooral een goeie loopproef. Ik heb zondag gemerkt dat de fietsconditie in orde is. Gisteren had ik wat last aan de knie bij het lopen, maar met enkele dagen rust zal dit wel vlug voorbij zijn.
Hopelijk wil het weer ook een beetje mee, zodat we weer kunnen genieten van een heerlijk triathlon-dagje...

Update

Voila, ik hoop dat met de nieuwe lay-out de leesbaarheid beter is.
Ik heb ook 2 links toegevoegd: een naar de site van ITC en een naar de site van clubgenoot Bart Colpaert. Zondag zette hij een mooie prestatie neer in Geel door als eerste uit het water te komen. Op zijn blog vind je ook links naar blogs van andere ITC-atleten.

1/4 Seneffe - de kop is er af

De eerste wedstrijd van het seizoen zit er weer op. De twijfels en onzekerheid zijn weg en ik kan met vertrouwen uitkijken naar de rest van de wedstrijden. Voor de eerste wedstrijd slaat de twijfel altijd toe: heb ik genoeg getraind? Is de conditie wel ok? Kan ik het nog? Veel vragen die zondag een positief antwoord hebben gekregen.

Toen we 's middags aankwamen in Seneffe waren we net op tijd om nog enkele van de ITC-jeugdatleten aan te moedigen. Blijkbaar hebben ze goed gepresteerd en kunnen zij ook positief vooruitblikken naar de rest van het seizoen. Jammer dat er 10-15 jaar geleden niet zo'n goeie jeugdwerking was, anders was ik misschien al veel vroeger met triathlon begonnen. Ik hoop dat de ITC-jeugd beseft welke luxe ze hebben.

Na de jeugdwedstrijden was het tijd voor de grote jongens en hun 1/4 triathlon. Het zwemwater was frisjes (net geen 16°), maar met een wetsuit goed te doen. Ik legde me bij de start links van de grote groep. Zo kon ik vlot vertrekken zonder veel trek- en duwwerk. Ik zwom een constant tempo en zo kon ik langzaam opschuiven. Na het keerpunt kon ik langzaam naar een groepje zwemmen en ik haalde hen net in bij het verlaten van het water (14e plaats). Het zwemmen was blijkbaar wel iets korter dan 1500m, want na goeie 18 minuten stond ik terug aan wal. De wissel naar het fietsen ging vlot. Gelukkig was de wind in het voordeel de eerste kilometers van het fietsparcours zodat ik direct een goed tempo had. Maar de pret bleef niet lang duren, want daar kwam al vlug een eerste steile helling, gevolgd door een stuk open vlakte wind tegen. In het parcours zaten nog een aantal lastige stroken (vals plat & wind op kop), afgewisseld met enkele recuperatiestroken die meer dan welkom waren. Ik heb het fietsen goed ingedeeld en na 1u17min (goeie 32 gemiddeld) mocht ik de fiets inruilen voor de loopschoenen. Ook hier had ik meteen het goeie tempo beet dat ik de hele tijd kon aanhouden. Enkel op de brug die we per ronde 2x moesten nemen moest ik telkens even op adem komen. Na 2u28 liep ik moe maar tevreden als 72e over de finish. De looptijd doet vermoeden dat het lopen meer dan 10km was. Achteraf bleek dat het keerpunt vorig jaar een stuk dichter lag. Ik schat dat we daardoor 1km meer gelopen hebben.

Dit was een geslaagde eerste wedstrijd en een aangename kennismaking met het Waalse circuit. Ik ben zeker dat er de komende wedstrijden nog enkele mooie prestaties zullen volgen. Volgende afspraak binnen 2 weken in Sint-Laureins.

Zondag Seneffe

Het triathlon seizoen komt deze weken stilaan op gang. De Belgische toppers hebben al enkele mooie prestaties neergezet in warme oorden. Zondag start ook het Belgische seizoen met wedstrijden in Geel en Seneffe. Ikzelf start in Seneffe op de kwart. Het wordt voor mij een wedstrijd op een onbekend parcours met onbekende tegenstanders. Ik kijk er naar uit om te weten hoe het nu echt staat met de conditie. Ik heb me niet echt een doel gesteld. We zien wel waar we uitkomen. De bedoeling is om met een goed gevoel de wedstrijd uit te doen. Deze week stond er een rustweek op het trainingsschema, dus ik zal normaal fris aan de start staan. De rust was trouwens meer dan welkom, want de voorbij weken waren redelijk zwaar.
Met Seneffe start een drukke wedstrijdperiode voor mij. Daarna volgen nog 3 wedstrijden tot half juni met Sint-Laureins, Leuven en Brugge. Ik heb zondag het parcours in Leuven verkend. Het is een mooi parcours: grotendeels vlak met een paar hellende stroken in Wilsele. Mijn doel is er om onder de 5u te gaan.

Attack of the killer ducks

Deze morgen trok ik zoals dikwijls voor een duurloopje naar domein de Brielmeersen hier vlakbij. De vele kronkelende paadjes en finse piste zijn helemaal op maat van lopers gemaakt. Het dierenpark zorgt ervoor dat je iets te zien krijgt tijdens het lopen.
Maar deze morgen ben ik aangevallen door een van deze lieve diertjes. Toen ik langs een van de vijvertjes liep, schoot plots vanuit de zijkant een eend in mijn richting. Ik trok even een spurtje, maar het beest gaf niet af. Een luide schreeuw schrikt soms dieren af, maar dit beest gaf niet af. Plots vloog hij op en zat hij in mijn nek. Whaaaaaa! Godverdomme! Ik blijf doorspurten en beetje verder geeft hij het eindelijk op. Ik loop nog wat verder en moet toch even stoppen om te bekomen, want ik zat heel dicht tegen mijn maximale hartslag... Misschien een tip voor trainer Dirk om volgend jaar onze maximaaltest te doen?
Ik denk dat ik de vijvers beetje ga vermijden tot het broedseizoen voorbij is...

duurloopje

Gewapend met mijn fuel-belt en een squeezy vertrok ik gisteren een voor looptraining van 2 uur langs de mooiste stukjes natuur rond Deinze. Ik liep onder andere langs de Leie, Astene-sas, Vosselare-put en enkele leuke padjes rond Vosselare. Het was genieten onder een stralende zon, zoals we al enkele weken gewoon zijn. De benen voelden heel goed tot in Nevele. Vanaf daar was het 5km rechtdoor langs het kanaal terug richting Deinze. De vermoeidheid kroop langzaam in de benen en de laatste restjes sportdrank werden aangesproken op zoek naar wat extra brandstof. Het laatste halfuur voelde dus alsof ik bezig was aan de loopproef van een triathlon, een ideale voorbereiding op de komende weken. Ik heb mijn benen achteraf dan ook 'verwend' met een koude douche en wat muscle relax zalf. Er staan de komende dagen immers nog enkele stevige trainingen op het programma. Zaterdag test ik de zwemconditie op de masters wedstrijd in Nijlen en zondag verken ik het fietsparcours van de triathlon in Leuven.

Fietsen, fietsen, ...

Ik heb dit verlengd weekend (zaterdag tot dinsdag) mijn grenzen in het fietsen weer beetje verlegd: 2 ritten van ruim boven de 100km, goed voor een totaal van 280km.
Zaterdag heb ik de Davitamon Classic gereden. Ik vertrok met de fiets vanuit Deinze naar Nazareth, dus in totaal was dit goed voor 160km. De Davitamon is volgens mij een van de best georganiseerde toertochten in Vlaanderen, dankzij de ruime bevoorradingen en het schitterend parcours. In de Vlaamse Ardennen wordt niet gekozen voor de gekende TV-hellingen zoals Patersberg of Kwaremont. De lus door het Pays des Collines maakt het parcours helemaal af. Hellingen zoals de Côte de Ellezelles, Hurdumont & Hameau des Papins leiden je naar prachtige panorama's.
Vandaag had ITC een mooie fietstraining van 200km gepland. Ik besloot aan te pikken langs de Leie en de groep zo lang mogelijk te volgen. Via het kanaal ging het in een vlot tempo richting Brugge. Op de Brugse richting trok de groep verder richting kust, maar voor mij was het tijd om terug te keren. Ik sloeg af richting Damme. Het werd meteen duidelijk wat mij te wachten stond op de terugweg: veel tegenwind. Vanuit Damme ging het langs het Schipdonkkanaal naar Eeklo, Zomergem en zo terug naar Deinze, goed voor een totaal van 120km met een gemiddelde van 31 per uur.
De goeie fietsconditie zal er nu wel zijn, hopelijk volgt de loopconditie ook, want de eerste wedstrijd nadert nu wel snel.

Disciplines

Naast de 3 gekende disciplines (zwemmen, fietsen en lopen voor de tri-leken) zijn er in triathlon nog enkele andere belangrijke disciplines: de wissels (hier kan je veel tijd verliezen heb ik al mogen ervaren), de juiste voeding tijdens de wedstrijd (ook al aan den lijve mogen ondervinden) en sinds kort ook het inschrijven. De wedstrijden van Brugge en Knokke zijn door de grote belangstelling altijd bijzonder snel volzet, met heel wat ontevreden triatleten tot gevolg. Blijkbaar is inschrijven samen met het zwemmen mijn sterkste onderdeel, want ik ben er al bij elke poging in geslaagd mezelf en ook Elke op tijd in te schrijven. Kwestie van geluk of van snel te zijn? Ik denk een combinatie van beide. Binnenkort openen de inschrijvingen voor Knokke, dus ik ben mij al aan het voorbereiden met dagelijks een uurtje dactylo-les. Hopelijk staan Elke en ik in september weer klaar aan de Damse Vaart in Sluis voor een mooie afsluiter van ons triathlon-seizoen.
Voor Elke is dat seizoen gisteren mooi begonnen met in Lebbeke. Ze nam er revanche voor haar slechte prestatie vorig jaar en was maar liefst 8! minuten rapper. Dikke proficiat! Ikzelf was er in de eerste plaats als coach, maar ook als aandachtig toeschouwer. Enkele atleten demonstreerden starten met de schoenen vastgeklikt op de fiets niet zo simpel is als het lijkt. Het zorgde wel voor grappige taferelen. Dus best even oefenen voor ik me daar aan waag ofwel kiezen voor zekerheid en de schoenen aandoen in de wisselzone...

Eupen > Antwerpen

Toen ik deze winter mijn wedstrijdplanning voor deze zomer gemaakt heb, koos ik als piekwedstrijd voor het BK 1/2e triathlon in Eupen. Volgens kenners is dit een mooie wedstrijd op een uitdagend parcours (of was het een uitdagende wedstrijd op een mooi parcours?). Maar op dezelfde dag wordt ook in Antwerpen een mooie halve triathlon georganiseerd, de Marc Herremans Classic. Het parcours is hier minder uitdagend en kreeg vorig jaar nogal wat kritiek.
Toch heb ik om praktische redenen beslist om toch in Antwerpen te starten ipv in Eupen. Ik was al tijdje aan het twijfelen, maar ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik hoop dat het vlakke parcours mij een mooie eindtijd oplevert. Ik kijk er ook naar uit om te starten tussen het internationale deelnemersveld van deze officiële IM-wedstrijd. Misschien haal ik wel een slot voor het WK70.3, al zal ik daar vriendelijk voor moeten bedanken want het najaar staat in het teken van de verhuis naar Wortegem.

Fietsweekend

Dit lang paasweekend stond alles in het teken van de fiets. Zowel vrijdag, zaterdag als vandaag heb ik op de fiets gezeten, goed voor zo'n kleine 200km in totaal. Zondag was het genieten van de profs in de Ronde op TV. Het was een mooie koers met een verdiende winnaar. Jammer dat mijn favoriet Cancellara weinig steun had. Had Devolder wel kunnen aansluiten was het resultaat misschien anders geweest, maar ik verwacht hem volgende week wel in de finale van Parijs-Roubaix.
Zaterdag mochten de toeristen zich uitleven op het parcours van de Ronde. De voorbije jaren heb ik al enkele keren meegereden. Ook dit jaar heb ik even het parcours gevolgd met de Kluisberg, Trieu en van Kortekeer tot Eikenberg, maar de drukte wordt toch té. Gelukkig heb ik al een paar geheime plekjes ontdekt in de Vlaamse Ardennen waar het zaterdag wel rustig toeven was. Ik heb er even de tijd genomen om te genieten van deze prachtige streek.
Ik laat deze week de fiets wat rusten en vooral mijn loopschoenen aantrekken, want de eerste wedstrijd in Seneffe begint toch stilaan te naderen.

Cauberg

Dit weekend heb ik samen met Elke bij haar ouders in Linden doorgebracht. In juni gaat ze samen met haar pa de Ventoux opfietsen. Sporta organiseert hiervoor verschillende trainingstochten. Op 1 april stond er eentje van 80km op het programma in het Limburgse Kanne (Riemst). Ik zou mijn eigen tempo rijden, Elke reed samen met haar pa. Bij het vertrek kon ik net aanpikken bij een lokale ploeg wielertoeristen. Langs de Maas zat het tempo er meteen goed in. Ik volgde rustig in de wielen, maar de rust was snel gedaan toen we Nederlands Limburg inreden. De hellingen volgden elkaar snel op. Na een uurtje stonden we aan de voet van de Cauberg, bekend uit de finale van de Amstel Gold Race. Ons groepje viel hier uit elkaar en ik ging alleen verder. Ik haalde regelmatig groepjes in en de benen draaiden vlotjes rond. Helaas had ik onderweg iets te weinig gegeten, waardoor ik het na een goeie 2 uur moeilijk begon te krijgen. Ook de tegenwind maakte het niet makkelijk. Toch stond ik na 80km terug aan de auto met een gemiddelde van 28.5 op de teller. Omdat ik nog moest wachten, reed ik nog ventjes wat los langs het water. Het was een bijzonder leuke kennismaking met een hele mooie streek. Ik hoop in elk geval er nog eens terug te gaan fietsen.

Dwars door Vlaanderen

Een halve dag recup-verlof, een stralende lentezon en een lange duurtraining op het schema, de ideale mix voor een namiddagje fietsen. Voor het eerst dit jaar trok ik echt de Vlaamse Ardennen in. Bovenop de eerste helling van de dag, de Achterberg inOudenaarde, zag ik plots heel wat volk staan. Ik was dus net op tijd voor de doorkomst van het peloton van Dwars door Vlaanderen. Ik zag in een glimp Eeckhout en Boonen voorbij flitsen. Ik trok verder richting Schorisse waar ik een aantal prachtige nieuwe weggetjes ontdekte. Het klimmen ging bijzonder soepel. De voorbije maanden heb ik vooral op souplesse getraind en de eerste resultaten zijn zeer hoopgevend. Op de terugweg was ik nog net op tijd om Boonen en co nog eens te zien vlammen in Nokere. Zij hadden een 200km, ik was tevreden met 90km.

Zwemloop Hofstade

Gisteren stond ik aan de start van de 3CT zwemloop in Hofstade. Het zou de eerste test van het nieuwe seizoen worden. Ik startte in de laatste reeks in de buitenste baan. Ik had vooraf beslist om rustiger te zwemmen in de hoop zo meer reserves te hebben voor het lopen. De eerste 100m gingen in 1'13, de volgende 900m aan een tempo rond de 1'20". Zo kroop ik na 13'18" uit het water. Na een bijzonder snelle wissel was ik weg, samen met enkele concurrenten. Ik probeerde even aan te klampen en ondertussen mijn truitje goed aan te doen. Dat laatste lukte, de anderen volgen helaas niet. Toch had ik een mooi tempo vast dat ik 4 ronden lang heb vastgehouden. Zo haalde ik een looptijd van 44'30" op 10km en een 11e plaats op 28 deelnemers. Vooral over mijn lopen ben ik heel tevreden. Voor het eerst loop ik op een wedstrijd onder de 45' (stratenlopen niet meegerekend).
Het resultaat is in elk geval een goeie motivatie om verder te blijven trainen! De volledige uitslag en foto's vind je op www.3athlon.be (dank aan Jim voor de mooie actiefoto's). Bekijk ook zeker eens de knappe verjaardagskalender die ze hebben gemaakt.

Zwemmen als God in Frankrijk

Van maandagavond tot vrijdagavond zat ik bij de collega's van onze Franse fabriek in de buurt van Colmar (Elzas). Tussen het werk door kon ik even genieten van de prachtige omgeving. Helaas is er van trainen niet zoveel in huis gekomen, maar donderdagavond heb ik wel een flinke zwemtraining kunnen afwerken.
In de meeste Franse zwembaden kan je immers echt zwemmen. Terwijl je in België moet slalommen tussen spelende kinderen en dobberende bejaarden, kan je in Frankrijk vaak gewoon in banen zwemmen. Zo had ik een baan die ik moest delen met maximum 5 andere zwemmers. Een luxe dus! Veel Belgische zwembaden zouden hier beter een voorbeeld aan nemen en een zwembad beschouwen als SPORTinfrastructuur. Misschien moet Bertje eens een zwemmarathon doen ipv de Mont Ventoux op te kruipen?

Watergevoel

Gisteren heb ik het goeie watergevoel teruggevonden. Ik gleed moeiteloos door het water, versnelde wanneer ik wou en elke slag was goed. Hopelijk blijft het goeie gevoel tot september. We zullen er in elk geval blijven aan werken. Volgende week zal ik dat gevoel moeten zoeken op Franse bodem. Dan zit ik immers 4 dagen in de Elzas bij onze collega's. Helaas zal er geen tijd zijn om te fietsen in deze prachtige streek, maar ik hoop wel wat te kunnen zwemmen en lopen. De zwemloop van Hofstade komt er immers vlug aan...

Voorjaarsklassiekers - deel 2

Afgelopen weekend zijn de wielrenners aan hun reeks voorjaarsklassiekers begonnen. Volgende week mogen ook de triatleten aan hun seizoen beginnen. Zaterdag 17/03 staat de Veloopzwem in De Haan op het programma. Bij de collega-bloggers die deelnemen, voel ik dat de spanning al begint te komen.
Omdat het nog wat koud is om buiten te zwemmen (hoewel Joachim en ik toch een poging deden in december) vindt het zwemmen plaats in het zwembad. 's Namiddags starten de atleten in volgorde van hun zwemtijd. Het winderige fietsparcours door de polders zorgt ervoor dat het kaf rap van het koren wordt gescheiden. Ook het loopparcours is niet te onderschatten. Wie er goed presteert, weet dat hij de voorbije winter goed heeft gewerkt.
De voorbije 3 jaar was het telkens mijn eerste wedstrijd van het seizoen. Elk jaar presteerde ik er beter dan het jaar voordien, maar dit jaar zal ik er niet bij zijn (hoogstens langs de zijlijn als supporter). Hoewel ik dit een hele mooie wedstrijd vind, kies ik voor een rustige opbouw naar de doelen deze zomer. Maar lang blijf ik niet aan de kant staan, want de week erna start ik in de zwemloop van Hofstade. Deze wedstrijd is goed voor 1km zwemmen gevolgd door 10km lopen. Ik ben vooral benieuwd naar de loopconditie, want ik heb in tegenstelling tot vorig jaar nog maar weinig echt op snelheid getraind. Het gevoel tijdens de duurlopen is in elk geval heel goed, maar het bljift afwachten hoe het in wedstrijd gaat natuurlijk.

Voorjaarsklassiekers

Het wielerpeloton draait weer rondjes in de Vlaamse Ardennen. Ik blijf dit de mooiste koersen vinden (hoewel een bergrit in de Tour ook mooi is), vooral omdat ik zelf ook graag in deze streek ga fietsen. Ik ken er ondertussen al goed mijn weg en dat maakt het extra leuk om te volgen.
Vandaag heb ik mijn lange fietstraining gecombineerd met Kuurne-Brussel-Kuurne. Eerst met de fiets naar Kuurne om de sfeer aan de start op te snuiven. Het was vooral genieten van de Cervélo fietsen van CSC. Eenmaal het peloton vertrokken, zette ik zelf koers richting Vlaamse Ardennen. Ik vond een mooi plekje op de Oude Kwaremont en toen was het wachten op de flandriens. Stijn Devolder kwam eerst door, beetje verder gevolgd door het peloton met Van Impe, Boonen & Van Petegem op kop. Na de passage sprong ik op mijn fiets en ging het in vliegende vaart richting Wortegem, zodat ik hen nog een 2e keer kon zien passeren. Vanuit Wortegem zocht ik dan de kortste weg naar Deinze om de finale op TV mee te pikken.

Doop

Vandaag de eerste kilometers met de nieuwe Saucony schoenen gelopen. Nieuw speelgoed is altijd leuk natuurlijk, maar ik voelde me echt goed op mijn nieuwe schoenen. Alleen jammer van de regen, maar zo hebben ze meteen hun doop gekregen.
Hopelijk wordt het dit weekend wat beter weer, zodat er weer flink wat fietskilometers bijkomen. Als het lukt, ga ik met de fiets een kijkje nemen naar de eerste Vlaamse klassiekers. Misschien leer ik nog iets bij van Boonen of Hoste ;-)

Nieuwe schoenen

Na 1200km hebben mijn Brooks loopsschoenen hun beste tijd gehad. Hoog tijd dus voor nieuw schoeisel. Dankzij het goeie advies van Runners Service in Gent loop ik vanaf morgen op de Saucony ProGrid Omni 6. Uit de scan en beelden op de loopband is immers gebleken dat mijn enkels flink wat steun nodig hebben.
Benieuwd of ik er ook sneller zal door lopen...

Opwarming

Iedereen heeft het er over: de opwarming van de aarde. Wat de negatieve gevolgen zijn, zal ik volgende week zien in de film van Al Gore. Maar zaterdag zag ik toch alleen maar positieve gevolgen. Het was genieten van het zonnetje op de fiets. Eerst aan een rustig tempo richting Kruishoutem, Nokere en Wortegem. Na 45km waren we terug in Deinze, maar ik wou nog wat langer trainen en dus deed ik er nog een stuk langs de Leie naar Ooigem bij. Na 80km parkeerde ik mijn Trek terug in de garage.

Zondag was het iets frisser, maar toch sprong ik opnieuw in het zadel voor een ritje. Omdat ik 's morgens niet uit mijn bed was geraakt, moest ik wel de traantjes van Kim Clijster missen, maar het goeie gevoel op de fiets maakte veel goed. Via Nevele en Hansbeke ging het naar de Kranepoel in Bellem om eventjes langs de villa's te cruisen. Via Aalter en het kanaal ging het terug richting Deinze. Ik keek even verrast toen ik werd ingehaald door een fietser op een gewone wegfiets. Maar zijn wielertruitje en helm verraadden dat het om een getrainde fietser ging. Ik weerstond de verleiding om mee te springen en reed rustig verder aan mijn duurtempo. Dit ritje was goed voor 50km, goed voor een totaal van 130km op 2 dagen. Dit was dus een eerste volumeprikkel, maar er zullen nog veel kilometers nodig zijn om klaar te zijn tegen het seizoen.

Ondertussen heb ik beslist om 25 maart de conditie te testen tijdens de zwemloop van 3CT in Hofstade. De veloopzwem in De Haan laat ik dit jaar wel links liggen.

Marc Herremans

Op 25 april komt de film 'To Walk Again' in de bioscoop. Hij vertelt het verhaal van Marc Herremans: in 1 klap verlamd, maar toch terugvechten om uiteindelijk zijn doel te bereiken, Hawaii winnen. Voor alle triatleten is hij een echte held en een voorbeeld, maar ook als mens is hij een voorbeeld. Dat heb ik zelf mogen ondervinden na zijn wedstrijd in Antwerpen vorige zomer.
Zijn boek heeft me al kippevel bezorgd, met de film zal het niet anders zijn.
Wie niet kan wachten, kan hier al de trailers zien:

http://www.sport.be/towalkagain/film/nl/trailers.html

Zwemwedstrijd

De voorbij week is rustig geweest qua training door een verkoudheid. Gelukkig is die snel over en kunnen we opnieuw voluit trainen.
Zaterdagavond deed ik mee aan de zwemwedstrijd in Beveren. Ik zwom er 3 afstanden: 50m rug, 100m vrije slag en 50m schoolslag. De tijden waren redelijk goed, ondanks de weinige zwemkilometers en het gebrek aan echte snelheidstraining de voorbije maanden. Helaas vrees ik voor een uitsluiting op de 100m vrij wegens een valse start. Ik stond namelijk niet helemaal stil bij de start. Misschien heb ik die slechte gewoonte uit de triathlon overgenomen?

slapjes

Pff, deze nacht slecht geslapen en vanmorgen opgestaan met een serieuze kriebel in de keel. Ik voel me vandaag wat slapjes. Dat wordt dus een extra rustdagje. Straks op tijd in mijn bed en hopelijk is het morgen al een stuk beter.
Ondertussen heb ik de tijd om nog wat andere zaken af te handelen, want met al dat trainen blijft dat soms beetje liggen.

Eerste groepsrit van het jaar

Deze morgen stond de eerste groepsrit van ITC op het programma. Voor aanvang konden we nog even onze krachten aanvullen met koffie en boterkoeken. Via Meulebeke, Dentergem, Zulte reden we naar Kruishoutem en Waregem. Daar kon ik onverwachts voor het eerst proeven van een kasseistrook op mijn Trek. Het comfort is in elk geval een stuk beter dan op mijn oude Merckx, maar een liefhebber van kasseien zal ik nooit worden. Na een kleine 60km stonden we terug aan het clublokaal in Izegem. Omdat mijn fietshonger nog niet helemaal gestild was, reed ik nog een rondje richting St-Eloois-Winkel met Lode en Frank. Na een kleine 3 uur zat de eerste flinke duurtraining van het seizoen erop.
Ondanks de kou en mist heb ik genoten van de rit dankzij het gezellig keuvelen met de clubgenoten. De sfeer binnen ITC is een voorbeeld voor veel andere clubs.

Volle maan

Zoals meestal in deze donkere maanden moest ik gisterenavond mijn looptraining in het donker afwerken. Gezien er op mijn favoriete loopparcours tussen Zeveren en Meigem niet overal straatverlichting is, loop ik dus vaak in het pikdonker. Niet voor broekschijters, maar ik vind het wel leuk. Gisteren was het volle maan (of toch zo goed als) en dat zorgde samen met enkele nevelslierten voor een heel apart sfeertje. Je voelt je even helemaal alleen op de wereld.

Ondertussen heb ik net het nieuwe trainingsschema voor februari gekregen. Het ziet er opnieuw heel uitdagend uit. Vooral de fietskilometers zullen flink opgetrokken worden. Ik zal heel tevreden zijn als ik het allemaal kan afwerken, maar vooral ook als het in februari redelijk droog blijft.

The results from the jury

Vandaag heb ik dus de resultaten gekregen van mijn inspanningstest 2 weken geleden. Het was even schrikken toen bij het zien van al die cijfertjes. Dat mijn vet% nog te hoog is, zie ik 's morgens ook wel op de weegschaal, dat viel nog mee. Ook over mijn maximale waarden ben ik redelijk tevreden (330 watt getrapt, hf 186, VO2 max 51,43 ml/min/kg), maar mijn anaërobe drempel ligt veel te laag: overslagpols 153 bij 204 watt en 66% van mijn VO2 max! Op de grafiek is duidelijk te zien dat mijn lactaatwaardes te snel stijgen, waardoor ik veel te snel verzuur en te veel koolhydraten verbruik bij lage belasting.
Er is dus nog flink wat werk aan de winkel! Blijkbaar deed ik tot nu mijn extensieve duurtrainingen aan een te hoge hartslag. Ik zal mijn Polar dus maar iets lager instellen en vertragen als hij begint te piepen...

Après-ski

Vorige week heb ik al mijn triathlon gerief wat rust gegund. Samen met Elke en 10 anderen trok ik naar Morzine voor een weekje skiplezier. Vooraf waren we nogal pessimistisch over de sneeuwcondities, maar terplaatse viel het nog redelijk mee. Behalve op donderdag (wind + sneeuw) en vrijdag (smeltende sneeuw) hebben we ons elke dag kunnen uitleven op de pistes van Avoriaz en omstreken.

Na deze week relatieve rust (vooral mentale rust dan, want skiën is lastiger dan je denkt), is het vanaf deze week opnieuw volle bak trainen. Gisteren ben ik opnieuw gaan lopen en het was toch even aanpassen aan het Belgische winterweer. Ondertussen heb ik al de resultaten gekregen van mijn bloedonderzoek tijdens mijn inspanningstest van 2 weken geleden. Gelukkig liggen alle waarden binnen de normen en kan ik dus met een gerust hart verder sporten. Woensdag ga ik langs bij Jan Bourgeois voor de bespreking van mijn testresultaten. Dan kunnen jullie hier verder lezen hoe erg het is met de conditie en wat we er aan moeten doen...

Test

De eerste week van 2007 zit er al weer op. Ik heb ze zondag afgesloten met een toffe groepstraining met de mannen van ITC: eerst 45' duurloop op het stadion van Izegem, gevolgd door een rit met de koersfiets van 2 uur richting Ieper. Het deed deugd om weer op mijn carbon ros te toeren.
Vanmorgen stond dan mijn eerste inspanningstest in het UZ Gent op het programma. Als triatleet kon ik kiezen tussen een fietsproef of loopproef. Ik heb gekozen voor de fietsproef, dat is makkelijker om te vergelijken met anderen. Er werd gestart op 120 watt met om de 3' 40 watt extra. Ik heb het volgehouden tot 330 watt. Toen kreeg ik het moeilijk om mijn trapfrequentie boven de 80 RPM te houden en bereikte mijn hartslag een serieuze piek (+/-185). Binnen 2 weken volgt dan de bespreking van de resultaten. Ik hoop dat ik hieruit heel wat kan leren zodat we in 2007 opnieuw wat sterker worden.
Voor de rest is het aftellen tot vrijdagnacht. Dan vertrekken Elke en ik samen met 10 anderen richting Morzine voor een weekje winterpret. Hopelijk valt de sneeuwkwaliteit mee, want op de webcams van Morzine ziet het er helaas veel te groen uit. We zullen zien en in het slechtste geval neem ik mijn loopschoenen mee... voor een fiets zal helaas gen plaats zijn in de auto, anders kon ik de fabuleuze rit van Floyd Landis nog eens overdoen.

back on track - bis

Mijn vorige post dateert al van bijna een maand geleden zie ik. Toen dacht ik dat ik terug vertrokken was, maar in december was er toch een paar keer gevaar voor ontsporing. De goesting om te trainen was er niet altijd en vooral de zwemtrainingen leden daar onder. De 2e winterjogging op de Brielmeersen was een flop en tijdens sommige looptrainingen had ik het gevoel totaal niet vooruit te geraken.
Maar met de komst van het nieuwe jaar heb ik het gevoel dat we weer stevig op de sporen staan. De eerste schema's van ITC werken motiverend, de eindejaarscorrida in Leuven liep ik met een heel goed gevoel en nu er 2007 op de kalender staat lijkt het zomerseizoen iets korterbij.
De overgang van oud naar nieuw hebben we dus ook sportief gevierd tijdens de eindejaarscorrida in Leuven. Aangezien we dan toch meestal in Linden zijn, is het altijd leuk om 's morgens nog wat te sporten. De corrida is hiervoor perfect geschikt met zijn mooie parcours door het centrum van Leuven. De voorbije jaren liep ik er telkens de 8km, dit jaar koos ik voor de 12 km (eigenlijk was het Elke die mij had ingeschreven). De eerste 2 ronden liep ik met een kleine reserve en de laatste ronde had ik nog voldoende power in de benen om nog eens 4 km voluit te gaan. Ik was dan ook heel tevreden over mijn wedstrijd.
Deze week staan er nog enkele stevige trainingen op het programma, maar vanaf volgende week kunnen we dan weer energie opdoen in de Franse Alpen. Dan trekken we een weekje naar Morzine voor een ski vakantie.