Met veel vraagtekens stond ik zondag aan de start van de 1/2e triathlon in Leuven. Typisch voor de eerste wedstrijd van het seizoen, maar deze keer was er meer aan de hand. De dagen voor de wedstrijd voelde ik me moe en futloos. Ik twijfelde zelfs even of ik wel zou starten. Gelukkig deed wat extra rust wonderen en voelde ik me op zaterdag al heel wat beter. Maar ik wist natuurlijk niet hoe mijn lichaam zou reageren tijdens de wedstrijd.
Met een kwartiertje vertraging mochten we de Plas induiken voor 2,5km zwemmen. Het was even wennen aan de nieuwe wetsuit en het zwemmen in open water. De koude viel al bij al nog mee en zonder heel diep te gaan kwam ik als 30e uit het water. In de wisselzone trok ik een extra fietstruitje aan, zeker geen overbodige luxe met dit weer. Op de fiets voelde ik onmiddellijk dat ik geen goeie fietsbenen had. Op de aanloopstrook richting Leuven zocht ik vergeefs naar het goeie ritme. De eerste passage bij de supporters in het centrum van Leuven zorgde voor een kleine mentale boost. Maar op de steile klim in Wilsele kreeg ik het terug moeilijk. De wind leek steeds harder te blazen. Af en toe had ik ook het gevoel met platte banden te rijden. Vooral mentaal was het moeilijk om te blijven doorgaan, zeker in de laatste ronde met de stevige tegenwind richting Leuven. Ik was dan ook blij toen ik mijn fiets in de wisselzone mocht zetten. Ik nam de tijd om mijn loopschoenen en kousen aan te trekken. In tegenstelling tot het fietsen voelde het lopen wel direct goed aan. De hartslag en het tempo zaten meteen goed. Het parcours was niet gemakkelijk: veel draaien en keren, kasseien, een stevige afdaling en enkele hellende stroken. Daardoor werd het tempo dikwijls gebroken. Toch kon ik vlot blijven doorlopen. De laatste ronde probeerde ik zelfs nog wat te versnellen. Ik kreeg het nog even lastig op laatste klim in de Naamsestraat, maar gelukkig was het laatste stuk richting finish in dalende lijn.
Toen ik na de wedstrijd mijn fiets ging halen, bleek dat mijn voorband half plat stond. Mijn vermoeden tijdens het fietsen bleek dus te kloppen. Het is natuurlijk moeilijk in te schatten hoeveel tijd ik hierdoor verloor, maar het verklaart misschien wel waarom ik geen enkel groepje kon volgen.
Toch houd ik een goed gevoel aan deze wedstrijd over. Ik liep sneller dan vorig jaar in Brasschaat, terwijl het parcours nu een stuk moeilijker was. Aan het zwemmen en fietsen moet nog gewerkt worden, maar daar hebben we nog 6 weken voor.
Z - 0:34:26 (30e tijd)
F - 2:32:25 (192e tijd, inclusief 2 wissels)
L - 1:38:21 (187e tijd)
totaal: 4:45:12 (146e plaats)

Vlammen in Brugge

Om de snelle spiervezels te prikkelen stond gisteren een loopwedstrijd op het programma. Samen met 4 collega-ITC'ers hadden we op aanraden van onze trainer voor 'Dwars door Brugge' (14,5km) gekozen.
Ik was er niet helemaal gerust in, want de dag voordien had ik nog een stevige fietstraining van dik 4 uur in de Vlaamse Ardennen gedaan. Ook het parcours oogde niet gemakkelijk met de vele kasseitjes in de Brugse binnenstad, niet direct mijn favoriete ondergrond om op te lopen.

Na een goeie opwarming zocht ik een plaatsje in het startvak. Ik dacht dat ik redelijk vooraan stond, maar toen het startschot werd gegeven duurde het toch 500m eer ik mijn eigen tempo kon lopen. De eerste kilometers gingen bijzonder vlot. Ik passeerde de 3 km net boven de 12 minuten. Ook de volgende kilometers gingen beter dan verwacht. Ik leek over de kasseien te vliegen en kon van groepje naar groepje lopen. Aan het 10-km punt was mijn wedstrijd al geslaagd. Ik passeerde er in 41'35", mijn snelste tijd ooit op 10km. Een snelle rekensom leerde mij dat een tijd rond het uur er zeker nog in zat. Er zat dus niets anders op dan het tempo hoog te houden. De laatste kilometers perste ik er nog alles uit. Aan het bord van de 14km wist ik nog steeds niet of het zou lukken. Tot op de finish bleef ik alles geven. Toen ik afdrukte en op mijn polar keek, viel het verdict - 1:00:00 YES! Mijn snelste loopwedstrijd ooit! In de officiële uitslag waren ze zelfs zo vriendelijk om 0:59:59 te noteren, goed voor een 275e plaats.

Dit was dus een meer dan geslaagde test, maar het echte werk moet natuurlijk nog komen. Komende zondag zal het andere koek zijn, want dan staat de halve triatlon in Leuven op het programma. Ik hoop in elk geval revanche te nemen voor mijn opgave 2 jaar geleden.

Clubkampioenschap ITC - deel 2

Zondagmiddag hing er rond15u30 weer flink wat spanning in de lucht aan café Abele in Izegem. De ITC-leden zouden immers onder elkaar uitvechten wie zich een jaar lang clubkampioen mag noemen. Door mijn 3e zwemtijd stond ik tussen de favorieten aan de start van de fietsproef. De een kon de spanning al beter verbergen dan de ander. Zelf stond ik redelijk ontspannen aan de start. Ik wist op voorhand dat ik na een zware trainingsweek (meer als 400km gefietst) toch geen superprestatie moest verwachten. De eerste hectometers voelde ik meteen dat de benen vandaag inderdaad niet meewilden. Het fietsen bestond uit 7 ronden van een goeie 3 kilometer, waarvan de helft met een stevige tegenwind. Op die strook moest ik telkens een paar tandjes kleiner schakelen en verloor ik teveel tijd. Enkel in de laatste ronde leek het iets beter te gaan. Het lopen daarentegen ging wel goed. Ik zat meteen in het goeie ritme en kon dit ook de hele tijd vasthouden. Ook hier had ik het gevoel dat de wedstrijd gerust wat langer mocht duren. Ik finishte de wedstrijd op een 30e plaats.
Al bij al ben ik tevreden met mijn wedstrijd. Dit soort korte wedstrijden vloekt met de duurtrainingen van de voorbije maanden en de zware trainingsweek. Die factoren maken dat ik het moeilijk had om me mentaal op te laden. Dat laatste is puur persoonlijk, want de organisatie en de sfeer waren zeker in orde!

Clubkampioenschap - deel 1

Zaterdagmiddag werd het eerste deel van het ITC-clubkampioenschap afgewerkt: 500m zwemmen in het openluchtbad van Izegem.
Ik was vooral benieuwd hoe ik de stevige fietstraining van de dag ervoor (220km) verteerd had. Het inzwemmen gaf me al een goed gevoel, dus kon ik voluit vertrekken. Na 200m voelde ik al de verzuring opkomen, maar toch kon ik mijn tempo redelijk vasthouden, want ik bleef in de buurt van Timon Carmans zwemmen. Na het laatste keerpunt zette ik nog een sprint in en kon hem zelfs nog passeren. Ik klokte af op 5'58, goed voor de 3e tijd. Ik was aangenaam verrast over mijn tijd, zo'n 6 seconden sneller dan vorig jaar. Blijkbaar rendeert mijn trainingsaanpak voor het zwemmen heel goed voor mij.
Straks starten we voor de fiets- en loopproef. Hier zal de vermoeidheid van de voorbije trainingsweken zich wel laten voelen. Ik start dus zonder grote verwachtingen en zal ook niet helemaal voluit gaan. Er staan immers nog enkele zware weken voor de boeg in functie van het grote doel begin juli.