Op naar Antwerpen

Zondag staat de Marc Herremans Classic op mijn programma. Oorspronkelijk wou ik in Eupen starten, maar in het voorjaar heb ik al vlug mijn plannen gewijzigd. Achteraf blijkt dit de goeie keuze te zijn. Door allerlei omstandigheden heb ik de laatste 2 maanden niet kunnen trainen zoals ik wou. De geplande conditiepiek is er dus niet echt. Gelukkig zijn de fysieke problemen net op tijd opgelost, zodat ik toch nog mag hopen op een mooie prestatie. Maar ik leg mezelf vooraf geen enkele druk op.
Deze keer heb ik wel wat schrik van het zwemmen. Met zo'n massa in een relatief kleine plas zal het drummen worden. Op de fiets zal het vooral belangrijk zijn om te doseren en goed te drinken om dan een degelijke loopproef af te werken.
Ik kijk ondertussen ook al uit naar de 2 laatste wedstrijden van het seizoen: Izegem en Knokke. Ik voel me nog fris genoeg om daar voor een mooie resultaat te gaan, iets wat de voorbije jaren niet altijd het geval was.
In elk geval, afspraak zondag om 11u in Antwerpen!

Oef!

Ik slaakte een grote zucht van opluchting toen ik vanmiddag na mijn training terug aan de garage stond. Donderdag dacht ik dat mijn rugprobleem opgelost was, maar vrijdag moest ik de looptraining al na 15' stoppen. Ik zag het even niet meer zitten en begon te vrezen voor mijn deelname aan de 1/2e triathlon in Antwerpen. De ING-run in Oostende van vandaag heb ik direct geschrapt. Gisteren deed ik nog een poging om te fietsen en dit ging verrassend goed. Deze morgen vertrok ik opnieuw voor een fietstraining (veel triatleten gespot onderweg trouwens). Bij mijn thuiskomst besloot ik nog even de loopschoenen aan te trekken. Buiten alle verwachtingen ging het lopen bijzonder vlot. Meestal heb ik bij een combinatietraining moeite om de hartslag onder controle te houden, maar deze keer ging het vanzelf. Ik liep 3km vlotjes aan hartslag 145 zonder pijn te voelen. Hopelijk kan ik de komende week mijn trainingen goed afwerken en dan komt het wel in orde voor Antwerpen.

verplichte rust

Na de wedstrijd van zondag heb ik enkele dagen verplichte rust moeten nemen door rugproblemen. Gelukkig is het ergste voorbij en kan ik hopelijk morgen terug de fiets op. In elk geval loop ik zondag mee in de ING-run in Oostende op vraag van enkele collega's. Een mooie tijd zou natuurlijk mooi meegenomen zijn, maar ik vrees dat dit door de drukte moeilijk zal zijn. Het zal in elk geval een goeie training zijn.

Powertriathlon Aarschot

Zondagmiddag, 30° en een heerlijk zonnetje. Op het strand rond de plas in Rotselaar genieten heel wat mensen van de zon en het verfrissende water. Plots wordt hun rust verstoord door een bende van 300 mannen en vrouwen in vreemde pakken. De kindjes kijken vreemd op en vragen zich af wat ze komen doen. Iets voor 13u gaat de hele bende zo dicht mogelijk op elkaar staan. Een stemt telt af...3...2...1...START! Een eerste groepje rent het water in en begint te zwemmen. De rest staat nog ongeduldig te trappelen in het zand. 5 minuten later stormen zij ook het water in. De Hageland Powertriathlon is begonnen! Ergens in de meute lig ik ook te zwemmen. Het is weer drummen geblazen, want die 300 man moeten allemaal naar die ene boei. Het tempo wordt 2x gebroken door een korte passage over land. Bij de 2e maal loopt Karel Pardaens mij voorbij. Ik lig dus nog in volle koers voor een podiumplaats (lol), want Karel zou later 2e worden. Ik zwem op mijn eigen tempo verder en na 32'30 kom ik uit het water (afstand was +/- 2400m ipv de aangekondigde 2050). Ik zie de eersten al vertrekken met de fiets. Ik wissel rustig en laat Michael Dewilde passeren bij het buitenlopen. Deze hardrijder volgen zit er toch niet in. Ik vertrek relatief rustig langs de Demer, maar toch halen mij weinig atleten in. Na 12km komen we in Aarschot voor 3 plaatselijke ronden met heel wat heuveltjes. De eerste klim doet zeer aan de kuiten door de plotse omschakeling van grote naar kleine plateau. In de afdaling is er weinig tijd om te recupereren, want het is opletten voor putten. Ik probeer hier en daar aan te pikken, maar bergop moet ik de meesten laten rijden. Ik probeer te doseren, maar op dit parcours is dat niet evident. Na 1u50 (32 gemiddeld over 60km) mag ik mijn fiets aan de kant zetten. Wanneer ik aan mijn plaats kom in de wisselzone slaat de paniek toe. Mijn zak met mijn loopschoenen is verdwenen! Ik had hem nochtans mooi klaargelegd bij het nummer 70. Ik loop over en weer. Iemand van de organisatie wil me zijn loopschoenen aanbieden. Bedankt, maar maat 45 is beetje te groot voor mij. Na 2 minuten zie ik plots mijn zak liggen in een box 15 nummers verder. Oef! Vlug kousen en schoenen aan en weg voor 15km. Het lopen gaat aanvankelijk goed, maar ik kraak op de steile stroken. De energietank is bijna leeg. Een bekertje cola zorgt even voor beterschap. Ondertussen brandt de zon. Ik neem elke spons die ik kan grijpen om af te koelen. Na de eerste ronde is het nog 2 ronden overleven. Ik besluit om te wandelen op de steile stroken om dan op de andere stukken vlotter te kunnen lopen. Dat lukt goed tot ik last krijg van mijn middenrif. Ik krijg last met mijn ademhaling en moet enkele korte wandelpauzes inlassen, zelfs op 100m van de aankomst. Misschien ligt de oorzaak bij een klop op mijn ribben tijdens het zwemmen? Net als in Sint-Laureins passeert Marnix Verfaillie mij kort voor de aankomst. Toen kon ik nog een eind meegaan, deze keer lukt het helaas niet.
Uiteindelijk loop ik als 150e over de finish in een tijd van 3u56min44 (98e bij heren senioren). Vooraf hoopte ik op een tijd onder de 4u, opdracht geslaagd dus en een hele goeie training in de benen voor de volgende wedstrijd in Antwerpen.
Opnieuw dank aan Jim van 3athlon.be voor de schitterende fotoreportage. Zelfs een knie-operatie houdt hem niet thuis!

straffe toeren

Het gebeurt niet elke dag dat de Tour de France op 200m van je voordeur passeert. Als wielerliefhebber mocht ik dit dus niet missen. Het ging allemaal in een flits natuurlijk, maar ik heb toch wat renners kunnen herkennen: Vansevenant en Vansummeren op kop, Cancellara, Merckx, Boogerd en Boonen ergens halverwege het peloton.
Op de SP-triathlon in Kortrijk werd er zondag ook serieus gevlamd. Marc Geerts kon een terug sterk lopende Karel Pardaens afhouden en haalde zo een mooie zege. Ook de resultaten van mijn collega-ITC'ers mag straf genoemd worden: Bart Colpaert (zelfs speaker Hans kent "Colpie" al) als eerste uit het water en uiteindelijk een mooie 14e plaats, Pieter Vanhee 9e en Hannes Cool 16e.
Dé prestatie van het weekend kreeg helaas weinig media aandacht: Marino Vanhoenacker won op indrukwekkende wijze voor de 2e keer de Ironman in Klagenfurt. Tot halfweg de marathon was hij op weg naar een tijd onder de 8u! Helaas lukte het niet, maar wie weet een volgende keer. Ook hier weer schitterende prestaties van enkele clubgenoten met oa een 58e plaats voor Bram Deruyck. ITC was dus weer sterk bezig dit weekend. Hopelijk volgend weekend opnieuw in Aarschot...

Alpen

Terwijl mijn clubgenoten afgelopen week het beste van zichzelf gaven in de wedstrijden van Nice, Brasschaat, Stein en Meulebeke, zat ik 6 dagen in de Franse Alpen. Vanuit Valmorel maakten we enkele mooie uitstappen richting bekende cols zoals de Madeleine, Glandon en Croix de Fer. Helaas viel het weer wat tegen zodat ik deze niet kon opfietsen. Gelukkig klaarde het later in de week op en konden we nog enkele mooie fietstochtjes maken. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt was de beklimming van de Cormet de Roselend waarbij van 750m naar bijna 2000m moest geklommen worden, goed voor zo'n 20km klimmen aan 7-8%. Vooral het eerste deel in het bos was lastig: haarspeldbochten gevolgd door lange steile stukken waar geen einde lijkt aan te komen. Maar eens je aan het stuwmeer komt op 1600m is het genieten van het uitzicht op de Alpenweiden en de besneeuwde toppen. Wanneer de Tour hier op 15 juli passeert, zal het er wel drukker zijn. Na de klim hebben we ook nog de slotklim van deze etappe naar Tignes verkent. Het belooft een prachtige rit te worden! Ik zal hem helaas niet live kunnen volgen, want die dag moet ik de heuvels van het Hageland bestormen tijdens de triathlon van Aarschot. Gelukkig zijn die niet zo lang als de Roselend...