1/2 Leuven - ontgoocheling

Ondanks het goede gevoel voor de start is mijn wedstrijd in Leuven op een ontgoocheling uitgedraaid. Tijdens het lopen heb ik er de brui aan gegeven.
Nochtans was ik heel goed begonnen. In de voeten van clubgenoot Philip Pinket zwom ik de 2500m in 32:16. Zonder forceren kwamen we als 10e en 11e uit het water.
Op de fiets mochten we direct een eerste maal over de Keizersberg. De eerste klim en de lus door Wilsele gingen vlotjes. Langs de Leuvense vaart kon ik het tempo hoog houden en verloor ik niet al te veel plaatsen. De eerste 2 ronden had ik een super gevoel op de fiets. In de 3e ronde kwam Bert in een groepje bij me. Op reglementaire afstand pikte ik aan. Ik moest een tandje bijschakelen, maar de hartslag leek onder controle. Maar op de Keizersberg moest ik hen laten rijden. Daarna begon ik het wat moeilijker te krijgen. Ik probeerde nog wat te recupereren in de afdaling naar de wisselzone. Maar van bij de eerste loopmeters voelde ik dat het vat leeg was. Ik hoopte dat het na enkele kilometers beter zou gaan, maar dit lukte totaal niet. De ontgoocheling en de negatieve gedachten haalden de bovenhand. Ik stopte even om de hartslag te laten zakken, maar ook dit hielp niet. In de tweede ronde heb ik er dan de brui aan gegeven. Waarschijnlijk had ik op karakter wel de wedstrijd kunnen uitdoen, maar de goesting was totaal weg.
De oorzaak van mijn inzinking ligt waarschijnlijk in het fietsen. Ik haalde een gemiddelde van 34 km/u, te snel voor mijn capaciteiten op zo'n parcours. Dit was een tempo voor een kwart, niet voor een halve.
Ook de druk en verwachtingen die ik mezelf opleg hebben waarschijnlijk een rol gespeeld. Als goeie zwemmer zit ik altijd tussen de sterke atleten in een wedstrijd. Ik vergelijk mezelf altijd met dit niveau, terwijl mijn fiets- en loopcapaciteiten een heel stuk minder zijn. In die zin is mijn zwemmen dus eerder een nadeel dan een voordeel.
Toch hoop ik in Brugge sportieve revanche te nemen...