Disciplines

Naast de 3 gekende disciplines (zwemmen, fietsen en lopen voor de tri-leken) zijn er in triathlon nog enkele andere belangrijke disciplines: de wissels (hier kan je veel tijd verliezen heb ik al mogen ervaren), de juiste voeding tijdens de wedstrijd (ook al aan den lijve mogen ondervinden) en sinds kort ook het inschrijven. De wedstrijden van Brugge en Knokke zijn door de grote belangstelling altijd bijzonder snel volzet, met heel wat ontevreden triatleten tot gevolg. Blijkbaar is inschrijven samen met het zwemmen mijn sterkste onderdeel, want ik ben er al bij elke poging in geslaagd mezelf en ook Elke op tijd in te schrijven. Kwestie van geluk of van snel te zijn? Ik denk een combinatie van beide. Binnenkort openen de inschrijvingen voor Knokke, dus ik ben mij al aan het voorbereiden met dagelijks een uurtje dactylo-les. Hopelijk staan Elke en ik in september weer klaar aan de Damse Vaart in Sluis voor een mooie afsluiter van ons triathlon-seizoen.
Voor Elke is dat seizoen gisteren mooi begonnen met in Lebbeke. Ze nam er revanche voor haar slechte prestatie vorig jaar en was maar liefst 8! minuten rapper. Dikke proficiat! Ikzelf was er in de eerste plaats als coach, maar ook als aandachtig toeschouwer. Enkele atleten demonstreerden starten met de schoenen vastgeklikt op de fiets niet zo simpel is als het lijkt. Het zorgde wel voor grappige taferelen. Dus best even oefenen voor ik me daar aan waag ofwel kiezen voor zekerheid en de schoenen aandoen in de wisselzone...

Eupen > Antwerpen

Toen ik deze winter mijn wedstrijdplanning voor deze zomer gemaakt heb, koos ik als piekwedstrijd voor het BK 1/2e triathlon in Eupen. Volgens kenners is dit een mooie wedstrijd op een uitdagend parcours (of was het een uitdagende wedstrijd op een mooi parcours?). Maar op dezelfde dag wordt ook in Antwerpen een mooie halve triathlon georganiseerd, de Marc Herremans Classic. Het parcours is hier minder uitdagend en kreeg vorig jaar nogal wat kritiek.
Toch heb ik om praktische redenen beslist om toch in Antwerpen te starten ipv in Eupen. Ik was al tijdje aan het twijfelen, maar ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik hoop dat het vlakke parcours mij een mooie eindtijd oplevert. Ik kijk er ook naar uit om te starten tussen het internationale deelnemersveld van deze officiële IM-wedstrijd. Misschien haal ik wel een slot voor het WK70.3, al zal ik daar vriendelijk voor moeten bedanken want het najaar staat in het teken van de verhuis naar Wortegem.

Fietsweekend

Dit lang paasweekend stond alles in het teken van de fiets. Zowel vrijdag, zaterdag als vandaag heb ik op de fiets gezeten, goed voor zo'n kleine 200km in totaal. Zondag was het genieten van de profs in de Ronde op TV. Het was een mooie koers met een verdiende winnaar. Jammer dat mijn favoriet Cancellara weinig steun had. Had Devolder wel kunnen aansluiten was het resultaat misschien anders geweest, maar ik verwacht hem volgende week wel in de finale van Parijs-Roubaix.
Zaterdag mochten de toeristen zich uitleven op het parcours van de Ronde. De voorbije jaren heb ik al enkele keren meegereden. Ook dit jaar heb ik even het parcours gevolgd met de Kluisberg, Trieu en van Kortekeer tot Eikenberg, maar de drukte wordt toch té. Gelukkig heb ik al een paar geheime plekjes ontdekt in de Vlaamse Ardennen waar het zaterdag wel rustig toeven was. Ik heb er even de tijd genomen om te genieten van deze prachtige streek.
Ik laat deze week de fiets wat rusten en vooral mijn loopschoenen aantrekken, want de eerste wedstrijd in Seneffe begint toch stilaan te naderen.

Cauberg

Dit weekend heb ik samen met Elke bij haar ouders in Linden doorgebracht. In juni gaat ze samen met haar pa de Ventoux opfietsen. Sporta organiseert hiervoor verschillende trainingstochten. Op 1 april stond er eentje van 80km op het programma in het Limburgse Kanne (Riemst). Ik zou mijn eigen tempo rijden, Elke reed samen met haar pa. Bij het vertrek kon ik net aanpikken bij een lokale ploeg wielertoeristen. Langs de Maas zat het tempo er meteen goed in. Ik volgde rustig in de wielen, maar de rust was snel gedaan toen we Nederlands Limburg inreden. De hellingen volgden elkaar snel op. Na een uurtje stonden we aan de voet van de Cauberg, bekend uit de finale van de Amstel Gold Race. Ons groepje viel hier uit elkaar en ik ging alleen verder. Ik haalde regelmatig groepjes in en de benen draaiden vlotjes rond. Helaas had ik onderweg iets te weinig gegeten, waardoor ik het na een goeie 2 uur moeilijk begon te krijgen. Ook de tegenwind maakte het niet makkelijk. Toch stond ik na 80km terug aan de auto met een gemiddelde van 28.5 op de teller. Omdat ik nog moest wachten, reed ik nog ventjes wat los langs het water. Het was een bijzonder leuke kennismaking met een hele mooie streek. Ik hoop in elk geval er nog eens terug te gaan fietsen.