Mr T Gent - it worked !!

In Gent organiseert een zekere Mister T al enkele jaren in augustus een leuke triathlon rond de Blaarmeersen. Deze wedstrijd richt zich vooral naar de recreatieve sporter. En dat was al te merken bij de zwemstart: geen geduw en getrek zoals anders. Ik had direct de vrije ruimte en zwom mijn eigen koers naar de boei. Na het keerpunt nestelde ik me in de voeten en kon zo de rest van de zwemproef comfortabel afwerken. Als 5e kwam ik uit het water gelopen. Na een voor mijn doen snelle wissel vertrok ik voor 4 ronden rond de Watersportbaan. Nu kon ik eindelijk mijn geheim wapen inzetten: de Shimano TR30. Mijn oude Northwave schoenen waren aan vervanging toe en mijn keuze viel op deze knappe triathlonschoen. Ik voelde meteen dat deze schoenen super zaten en stoof de wisselzone uit. Ik kon een atleet voor mij inhalen, maar voor de rest zag ik niet direct iemand om naartoe te rijden. Het was dus vooral uitkijken wie er achter mij kwam. Halfweg de eerste ronde kwamen Kurt Vanhaverbeke en Youri De Buck bij mij. Ik kon aanpikken en probeerde ook wat kopwerk te doen. Het verschil met Izegem was groot. Toen werd ik er genadeloos afgereden, nu probeerde ik mee het tempo te bepalen. Ik had me natuurlijk ook gewoon in het wiel kunnen zetten zoals enkele anderen. Maar voor het zelfvertrouwen was het beter om mee kopwerk te doen. Dat het hard ging bewijst de fietstijd van Kurt VH en Youri DB (4e en 5e). De bedanking van Kurt achteraf voor het kopwerk deed dan ook ferm deugd.

Na de wissel vertrok ik als een speer, maar dat tempo lag te hoog om 5 kilometer vol te houden. Na alle inspanningen op de fiets moest ik even temporiseren, maar kon soepel blijven lopen. Kort voor de finish haalde ik nog Elke in (zij deed mee met de Ladies die 25’ voor de mannen gestart waren). Ik liep onverwachts als 14e over de finish in de Topsporthal. Zoals ik later die dag tegen een kennis zei: ik wist zelf niet dat ik zo goed was.

Voor de cijferfreaks:
Zwemmen : 10:02 (5e tijd)
Fietsen: 34:39 (16e tijd – incl 2 wissels – netto tijd 32:30)
Lopen: 22:00 (70e tijd – toch maar 6 man moeten laten passeren)
Totaal: 1:06:42 (14e plaats / 291 finishers)

Volgende week woensdag nog de Zwintriathlon en dan zit seizoen 2008 er ook alweer op...

it worked!

Zondag 14e geworden in de sprinttriathlon van Gent!!!
Het geheime wapen heeft duidelijk gewerkt. Benieuwd? uitgebreid verslag de komende dagen

Geheim wapen

Zondag start ik in de sprint triathlon in Gent. Het begrip 'sprint' is hier natuurlijk relatief. Usain Bolt is er vanaf in 19 seconden, triatleten gaan dan nog minstens een uur door.
De Mr.T triathlon is een van de leukste triathlons: een mooie locatie (Blaarmeersen + Watersportbaan), een leuke sfeer en veel aandacht voor de echte recreanten. Vooral dat laatste is iets wat op sommige triatlons ontbreekt. Maar wie voor de eerste keer wil proeven van triathlon komt hier zeker aan zijn trekken.
Ik ga vooral proberen te genieten van de wedstrijd en vooral mijn nieuw geheim wapen op de fiets testen. Na Izegem besefte ik immers dat een drastische ingreep nodig was. Vanaf zondag zal je me dus als een flits zien voorbijvlammen op het fietsparcours.
Uiteraard mag ik nog niet verklappen wat het is (de concurrentie leest mee), maar waag gerust een gokje...

Back in the race

Vanavond alle negatieve gedachten van de voorbije dagen uit mijn hoofd laten waaien tijdens een duurloopje langs de Scheldeboorden. Ik had eindelijk nog eens het goeie gevoel te pakken en met een heerlijk muziekje op de MP3-speler vloog de tijd voorbij.
Foto hiernaast is genomen op de triathlon in Eupen, net na de wissel.

Off-day in Izegem

15 augustus, de jaarlijkse triathlon-hoogdag in Izegem: veel goeie Izegemse atleten, een prima organisatie en een massa supporters langs de kant. Hier kreeg ik de smaak voor triathlon te pakken. Dit jaar stond ik al voor de 5e keer aan de start.
Tijdens het zwemmen kon ik langzaam naar voor schuiven en uiteindelijk kroop ik als 13e na een goeie 20' uit het water. Ik was eerste ITC'er uit het water, op de voet gevolgd door Hannes, Pieter en Philip. Op de lange loopstrook naar de wissel moest ik hen laten gaan. Philip sprong een 10-tal seconden voor mij op de fiets. Ik probeerde het gat naar hem toe te rijden, hoewel ik misschien beter wachtte op het eerste groepje. Ik voelde dat het niet zo vlot ging. Toen ik eindelijk in zijn wiel zat, probeerde ik wat te bekomen. Net voor de brug in Kachtem werden we bijgehaald en boven op de brug moest ik hen al laten rijden. Ik zag ze meter voor meter wegrijden en kon niet reageren. De benen wilden gewoon niet mee. Hetzelfde scenario bij de volgende 2 groepen en toen liet ik het kopje hangen. Ik had geen kracht in de benen. Ik peddelde rustig verder en deed op het laatste zelfs geen moeite meer om aan te pikken. In de wisselzone stapte ik dan ook ontgoocheld uit de wedstrijd.
Was ik nog niet gerecupereerd van Eupen? Heb ik te snel de moed laten zakken? Heb ik ergens iets fout gedaan? Allemaal vragen waar ik achteraf mee worstelde. Ik probeer in elk geval volgende week revanche te pakken in Gent...

Triathlon Eupen

Terwijl een pak atleten kozen voor de IM 70.3 in Antwerpen, trok ik diezelfe dag de taalgrens over richting Eupen. Ondanks de zware concurrentie van Antwerpen stonden er hier meer dan 300 deelnemers aan de start voor de halve triathlon. Hier geen grote IM-toestanden, maar wel een goeie en gezellige organisatie.
Ik had mijn verwachtingen vooraf niet te hoog gesteld: gewoon de wedstrijd met een goed gevoel finishen.
Het zwemmen gebeurde in het stuwmeer van het Wesertal, een van de mooiste plekjes waar ik al gezwommen heb. Ik was bij de start meteen goed weg vanop de eerste rij. Het was beetje zoeken naar de juiste boeien in het begin. Na het eerste keerpunt kregen we dan ook nog af te rekenen met golven en tegenstroom door de wind. Na 37 minuten stond ik terug aan wal. Na een voor mijn doen redelijk vlotte wissel sprong ik op de fiets in het gezelschap van Wim Vandewielle en Pieter Hélin. Niet slecht gezwommen dus. Eens de stuwdam over mochten we meteen de eerste helling op (en terug naar beneden). De eerste ronde was het echt zoeken naar het goeie ritme op het slechtlopende asfalt, de stukken vals plat, de hellingen, ... Gelukkig was het laatste deel van de ronde dalend en vlak zodat hier wat recuperatie mogelijk was. Tijdens die eerste ronde zag ik het even niet meer zitten. Waar was ik nu weer aan begonnen? Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk maak? Wat kom ik met mijn beperkte fietscapaciteiten zoeken op zo'n parcours? Raak ik in de laatste ronde hier nog boven zonder afstappen?
En dan passeerde ik een eerste keer terug langs de supporters aan de stuwdam. Even een grapje maken over het zot parcours en dan gezwind de helling op richting keerpunt. Blijkbaar zorgde dit voor een ommekeer, want de benen voelden ineens een stuk beter en ik kon tijdens de tweede ronde zowaar wat genieten van dit parcours en de prachtige omgeving. Dit goeie gevoel bleef ook in de derde ronde. In de laatste ronde lieten de benen zich dan toch voelen, maar ik kon mijn tempo vasthouden. Ik was blij toen ik na 2u34 van de fiets mocht springen. Nu was de vraag hoeveel ik nog over had voor het lopen. De eerste loopkilometers gingen redelijk vlot. Het was dan ook in dalende lijn ;-) Die afdaling werd gevolgd door enkele hellende stroken waar maar geen einde leek aan te komen. Na 36 minuten zat mijn eerste loopronde van 7 km erop. De tweede ronde kreeg ik het al iets lastiger en moest even een plasstop inlassen. In de derde ronde liet het gebrek aan lange duurlopen de voorbije maand zich duidelijk voelen. Het was dan ook op automatische piloot richting finish. Moe maar heel tevreden finishte ik in 5u09, goed voor een 166e plaats op 300 deelnemers.
Deze wedstrijd is voor mij het bewijs van de vooruitgang die ik dit jaar gemaakt heb, vooral in het fietsen. De voorbije jaren crashte ik op de halve triatlons telkens in het lopen omdat ik in het fietsen teveel krachten verspeelde.
Hoewel er nog veel werk aan de winkel is voor Frankfurt, geeft dit zeker het nodige vertrouwen.