Zwintriathlon

Voor de 3e keer op rij was ik erin geslaagd om mij in te schrijven voor de Zwintriathlon, voor mij de mooiste triathlon in Vlaanderen (al komen Aarschot en Brugge dicht in de buurt). Ik wou er nog eens voluit voor gaan om mijn triathlonseizoen in schoonheid af te sluiten. Bovendien had ik door mijn goeie zwemtijden een mooi startnummer gekregen: 101. Ik mocht dus vanop de eerste rij vertrekken met alle toppers. In de wisselzone stond naast mij de schitterende Cervelo P3C met Zipp wielen van Rutger Beke (hij had nummer 100).
Iets voor 13u30 mochten we in het koude water van de Damse vaart springen. Iedereen was nog zijn plaatsje aan het zoeken toen plots het startschot klonk. Ik vertrok direct voluit om een mooi plekje te veroveren. Ik was verrast toen ik plots naast me de badmuts van Rutger Beke zag. Zijn tempo lag niet veel hoger dan het mijne, dus ik probeerde in zijn voeten te volgen. Dit lukte prima tot aan het keerpunt, daarna moest ik een klein gaatje laten. Na 1000m klom ik op 9" van Rutger als 18e uit het water (14'31"). In de wissel was hij serieus aan het vloeken om zijn wetsuit uit te krijgen. Bij mij ging de wetsuit verbazend vlot uit.
Op de fiets draaide het echter in het begin helemaal niet goed. Ik voelde me wat slapjes en had lichte hoofdpijn (door het koude water?). Ik moest veel volk laten voorbij rijden. Ik vreesde even voor de rest van de wedstrijd, maar stilaan ging het beter. Het bleef zwoegen tegen de wind in de polders, maar ik voelde weinig verzuring in de benen. De laatste kilometers kon ik mijn maat Joachim volgen (bedankt om mij even op kop te laten rijden, Joachim). Dankzij mijn rustige start kon ik relatief fris beginnen te lopen. Ik zag Joachim zo'n 50m voor mij lopen en ik zette de achtervolging in. Tot aan het keerpunt kon ik hem in het vizier houden, maar toen moest ik hem langzaam laten gaan. Ik moest mijn snelle start beetje bekopen, maar toch viel het verval nog mee. Ik was net op tijd aan het laatste keerpunt om Elke te zien kussen met Lieven (knap dat hij daar nog adem voor had :-) Ik moest hem natuurlijk een lesje leren en zette nog eens aan voor de laatste 2.5km. Ik kon nog even aanpikken bij 2 dames, maar door opkomende krampen (te weinig gedronken) moest ik nog even inhouden. En toen kwam de verlossende finish na 2u17, goed voor een 174e plaats.
Het was een beetje een vreemde wedstrijd: goed gezwommen, slecht gevoel op de fiets en uiteindelijk heel goed gelopen (mijn beste loopproef ooit op een triathlon). Ik onthoud vooral dat laatste en dit is zeker een stimulans om deze winter verder te blijven werken aan mijn lopen.