Voor de laatste wedstrijd in de voorbereiding op Frankfurt trokken we naar de andere kant van het land. In het prachtige kader van les lacs de l'Eau d'Heure gaven bijna 1000 atleten een ganse dag het beste van zichzelf. Na de jeugd en de recreatieve wedstrijden in de voormiddag was het in de namiddag aan de grote jongens voor de kwart triathlon met onder ander een flinke delegatie ITC'ers aan de start.
Voor de start was ik vrij ontspannen, maar de zwemstart zorgde voor de nodige adrenaline. Zo'n start heb ik nog nooit meegemaakt. Niemand scheen te weten of we nu vanop de kant of van in het water moesten starten. Toen de referees toch nog een startlijn wouden ophangen, bleek deze veel te kort. De referees bleven treuzelen en probeerden tevergeefs de meute atleten in bedwang te houden. Uiteindelijk begon iedereen maar te zwemmen zonder dat er een officieel startschot werd gegeven. Gelukkig lag ik redelijk vooraan en liet ik me niet verrassen. Ik kon vlot opschuiven en na de eerste boei had ik vrije baan. Voor me zag ik een groepje zwemmen en met een kleine versnelling kon ik aanpikken. Zo kon ik de rest van de zwemproef vlot afwerken. De extra zwemtrainingen van de voorbije weken hebben geloond, want ik kwam als 14e uit het water samen met Pieter Vanhee en Gilles Cottyn.
Na een degelijk wissel sprong ik op de fiets voor 42km fietsen op een golvend parcours met een stevige helling van 9%. Het fietsen ging bijzonder goed en het was genieten van het prachtige parcours, alleen spijtig dat het parcours niet verkeersvrij was. Ook de laatste strook naar de wisselzone over een kiezelpad zorgde voor een gevaarlijke situatie. In de wisselzone nam ik de tijd om kousen en schoenen aan te trekken. Eenmaal op weg voor de loopproef voelde ik dat het fietsen toch heel wat krachten gevraagd had. Het lopen ging dan ook moeizaam. Aan het keerpunt zag ik heel wat gekende concurrenten vlak achter mij. Ik mocht dus zeker niet stilvallen en blijven gaan. Op de strook onverhard omhoog kreeg ik het wel zwaar, maar gelukkig stonden trainers Dirk en Pascale boven voor mentale ondersteuning. Ook de tweede ronde probeerde ik het tempo zo hoog mogelijk te houden. Gelukkig bleef de echte klop van de hamer uit, maar het bleef zwaar. Ik had 's morgens niet zoveel gegeten en betaalde daar wellicht nu de tol voor. Uiteindelijk bleek mijn looptijd nog mee te vallen (44'30"). Helaas is er nog geen uitslag met tussentijden beschikbaar zodat ik niet kan vergelijken met de concurrenten.
Deze wedstrijd zorgt in elk geval voor voldoende motivatie om er nog een paar weken stevig in te vliegen. Hopelijk kan ik dan in Frankfurt de vruchten plukken van de vele trainingsarbeid de voorbije maanden.
No comments:
Post a Comment